De buren van nr. 9
Sara en Neil hebben sinds kort nieuwe buren: Gavin en Lou zijn artistiek, hip en sexy. In vergelijking met hen voelt Sara zich maar gewoontjes. Sara is dan ook gevleid wanneer Lou en Gavin haar erg lijken te mogen. Binnen
de kortste keren zijn de twee stelletjes soulmates en volgen er veel gezellige avonden, flessen wijn, verhalen en geheimen.
Hoe meer tijd Sara met Lou en Gavin doorbrengt, hoe meer behoefte ze heeft aan veranderingen in haar eigen leven. Maar die veranderingen hebben een prijs... Al snel vragen de buren dingen die ze eigenlijk niet zouden mogen vragen - met verschrikkelijke gevolgen voor hen allemaal.
Dit boek: “ De buren van nr. 9,“ is voor mij gewoon een roman en heeft absoluut niks te maken met een thriller. Er wordt nogal wat gegoocheld met deze begrippen, literaire thriller, psychologische thriller, dit verhaal gaat over een gezin, Sara en Neil en hun twee zonen dat nieuwe buren krijgt.
Die nieuwe buren – Lou & Gavin met drie jonge kinderen – zijn in de ogen van Sara wel heel speciaal. Gavin maakt kunstwerken en Lou regisseert, allebei vrij artistiek. Zij leiden ook een totaal ander leven dan dat van Sara, helemaal niet georganiseerd, nonchalant, zonder enige structuur.
Sara die al een hele poos in deze buurt woont trekt meer en meer op met de nieuwe buren en laat haar vroegere vrienden links liggen. Haar man Neil is al even enthousiast en de kinderen worden ook vrienden.
Veel meer dan dit gebeurt er eigenlijk niet, gewoon veel samenkomen, hasj roken en drinken. De kinderen die zijn vrij in hun doen en laten. Er is zelfs een moment dat zij met thuisonderwijs starten, ook zonder enige verwachtingen of structuur. Uiteindelijk komen er te veel wrijvingen en brokkelt de vriendschap uit elkaar.
Het hele verhaal heeft weinig samenhang en springt van de hak op de tak, het enig thema dat je er eventueel zou kunnen uithalen is het feit dat je hechte vriendschappen niet mag laten vallen in ruil voor nieuwe opwindende relaties. Eigenlijk komt er geen enkel personage sympathiek over, ook de kinderen niet. Wat zij echt uistpoken lees je ook nergens.
Op naar ander en beter…
Lut Delanghe