Een onzeker licht

Ruby kan niet terugkijken. Gebroken door een ondraaglijk verlies hergroeperen zij en de kinderen die de aanval van de regering hebben overleefd zich in het noorden. Onder hen is een gevangene: Clancy Gray. Alleen Ruby heeft macht over hem en slechts een kleine fout kan ertoe leiden dat Clancy een ravage in hun hoofden aanricht.

De cover

De cover heeft een roest-gele tint. In het midden zit een meisje, er staan verwoeste gebouwen rondom haar. De weg lijkt oneindig tot je ziet dat hij eindigt als een muur met prikkeldraad. 

Het verhaal

De leden van de Kinderalliantie die de ramp in Los Angeles overleefd hebben trekken verder naar het noorden om zicht te hergroeperen. Hun doel: de kinderen bevrijden uit de kampen, een geneesmiddel vinden tegen IAAN en de regering ontmaskeren.

Review

De overlevenden van de Kinderalliantie trekken verder na de ramp in Los Angeles. De eerste zin: ‘Zwart is de kleur die helemaal geen kleur is’ toont hoe ze zich voelen, ze zitten in een diepe donkere rouw. Doorheen het boek komt het kleuraspect terug, niet alleen wat betreft de kinderen die aan IAAN lijden en dus binnen een bepaalde kleurcategorie vallen als het over hun krachten gaat; maar ook in beschrijvingen. ‘Ik zie de toekomst in kleuren, zei ik. Een diepblauw dat overgaat in goud- en roodtinten.’. De covers van deze reeks beklemtonen dat kleurenspel.

In dit laatste deel komen de verschillende verhaallijnen samen. Het schuldgevoel waarmee Ruby worstelt in de vorige delen is nog steeds aanwezig, terwijl zij in dit deel beseft dat sommige van haar keuzes noodzakelijk waren, ongeacht de gevolgen. Zij wordt stilaan volwassen, in de liefde, in het leven en in het nemen van beslissingen en het aanvaarden van de consequenties. De regering, de kuur tegen IAAN, de manipulaties van Clancy; een personage sterft, een ander keert terug; deze elementen maken dat het verhaal vlot leest.

Het ultieme doel in dit verhaal is het bevrijden van de kinderen uit de kampen en daarvoor moet Ruby terugkeren naar Thurmond. Dit deel van het verhaal is zeer sterk geschreven, emoties, beslissingen, geweld. Bracken toont hier waarom ze een bestsellerauteur is, de verschillende verhaallijnen worden mooi aan mekaar gebreid zonder dat je het gevoel hebt dat het om ‘afwerken’ gaat. Zij creëert opnieuw een nieuwe gemeenschap met een nieuw bestuur. 

De laatste zin ‘En de open weg strekte zich voor ons uit’ hoeft geen verdere commentaar.

Alexandra Van Damme