Levenslicht
De zeventienjarige Adele is moederziel alleen in de verloskamer van het ziekenhuis aan het bevallen. De vader van haar kind zit in de gevangenis, en ook al heeft hij verlof gekregen, ze wil hem er niet bij hebben, en evenmin haar moeder en zus. Ze heeft van tevoren besloten de baby ter adoptie af te staan, in het besef dat zij het kind geen goed leven kan bieden - al begint de twijfel nu wel te knagen. Ze weet dat haar jonge leven hoe dan ook voor altijd zal veranderen. Dit moment is een afscheid, of een nieuwe start.
De dertigjarige Dora probeert al lange tijd zwanger te worden. Wat eerst een droom was, is inmiddels een obsessie, en om haar huwelijk te redden besluit ze een kind te adopteren. Maar ook hier is er geen zekerheid, en beide vrouwen zien zichzelf geconfronteerd met dezelfde vraag: wanneer ben je een moeder?
Dit boek dat zich afspeelt in Bologna in Italië heb ik niet ver daar vandaan tijdens mijn reis in Toscane gelezen. Dit gaf toch een apart leesgevoel want dit boek is absoluut speciaal en heel goed! Eerder las ik al ‘ Staal,’ het debuut van Silvia Avallone en dit was toen ook al zo’n topper.
Bij het begin van het boek maken we kennis met Adele ze is 17 jaar en helemaal alleen aan het bevallen in de verloskamer. Dit is haar eigen keuze. Zij wil er haar er haar moeder en zus niet bijhebben ook Manuel, de vader van haar kind niet. Hij zit in de gevangenis maar kreeg één dag begeleid verlof. Het wordt zo treffend mooi beschreven, die fysieke pijn, en ook de psychische pijn want Adele besloot om haar baby af te staan voor adoptie. Toch twijfelt ze nog maar beseft dat ze haar kind geen goed leven kan bieden.
Adele woont met haar moeder en haar jongere zus in een troosteloze buitenwijk van Bologna in één van de twee torenflats Vermicelli. Haar moeder werkt maar haar inkomen is onvoldoende, vader is al jarenlang in de gevangenis. Hij laat zich nu en dan zien maar helpt niet echt.
Het is zo’n boek waarbij je in het begin best een lijstje over de familie en vreindschappen al dan niet in je in je hoofd bijhoudt.
Zo is er ook Zeno die in een van de appartementen woont en voor zijn moeder zorgt. Hij is op een vrij gezonde wijze gefascineerd door zijn buurmeisje. Hij begluurt Adele, maar dat klinkt erger dan dat het is. Hij schrijft elke dag over haar op zijn computer, zijn roman. Hij is een intelligente jongen en zou gemakkelijk kunnen verder studeren maar zijn dagelijkse problemen zijn te groot. Hij verwoordt dit vrij hard tegen zijn lerares Dora die hem zo graag zou zien verder studeren: “ … omdat er onoverwinnelijke krachten zijn, krachten die veel onhelstelbaarder zijn dan één of ander egoïstisch verlangen.”
Dora heeft het erg moeilijk met die uitspraak van Zeno. Haar verhaal wordt verweven met dat van Adele. Dora wil al jaren zwanger worden maar keer op keer heeft ze een miskraam. Zwanger worden is een ware obsessie voor haar geworden. Ze reageert soms heel heftig tegen zwangere vrouwen. Dora is gehuwd en samen met Fabio hebben ze een goed leven. Ook Fabio had een rotjeugd zonder een zorgzame omgeving of ouders maar anders terwijl Manuel kiest voor de criminaliteit en alle bijhordende blitse toestanden doorbreekt Fabio dit en wordt architect. De druk van Dora op Fabio wordt zo groot dat hun relatie een dieptepunt bereikt en dan horen ze dat ze in aanmerking komen om een baby te adopteren.
De auteur heeft een mooie realistische manier van schrijven, zinderend als de hitte zelf in Italië. Ze beschrijft de vele tegenslagen die er in de probleemwijken heersen en de onmacht om dit te doorbreken. Armoede, onvruchtbaarheid tegenover ongewenst zwanger zijn, afwezige vaders, sociale problematieken die in dergelijke omgevingen nog uitvergroot worden.
Silvia Avallone woont zelf in Bologna en is afgestudeerd in de filosofie. Ze haalt heel vaak namen van grote schrijvers aan want volgens haar kunnen boeken mensenlevens veranderen.
Lut Delanghe