Ik ken je nog

Manon heeft nooit iemand verteld over de jongen die haar jeugd gruwelijk verpestte. Maar nu lijkt het verleden haar in te halen…
Vanaf de dag dat haar beste vriendin verhuist en de nieuwe buren hun intrek nemen, verandert het leven van Manon onomkeerbaar. Terwijl haar man aanpapt met de nieuwe buurvrouw, zinkt Manon dieper en dieper weg. Schuilt in buurman Wessel nog steeds de manipulator van vroeger of wordt ze geterroriseerd door waanbeelden in haar hoofd?
Ik ken je nog is een verslavende thriller vol psychologische spanning waarbij de woede, paniek en machteloosheid van de pagina’s afspatten. De lezer blijft zich afvragen wie het echte slachtoffer is.

Als je de achterflap leest kan er heel wat gebeuren in dit boek maar het stelde teleur. Het thema pesten is nog steeds actueel en zal dat volgens mij ook blijven. Hoofdpersonage Manon is in haar jeugd ook gepest, door Wessel haar buurjongen. Hij deed dit op een manier waarbij Manon nooit geloofd werd. Ook niet door haar vader die Manon te zachtaardig en te gevoelig vindt. Maar eigenlijk was er niemand die haar geloofde en iets merkte, ook al heeft ze lichamelijke schade. Dat zoiets een trauma oplevert is logisch, maar Manon wordt in dit boek neergezet als een zeurderig en negatief type. Ik voelde totaal geen sympathie voor haar. Bij het minste barst ze in huilen uit en ze komt ook nooit op voor zichzelf. Waarschijnlijk is het de bedoeling om dit als een gevolg van het pesten te zien maar het is er over. Ik had de neiging om haar eens goed door elkaar te schudden en tegen haar te zeggen: “ Spreek, roep desnoods. Maar doe iets om uit je slachtofferrol te komen.”
Het verhaal zelf zit tamelijk eenvoudig in elkaar. Manon is getrouwd met Jasper, die weer eens als een eikel wordt neergezeten samen hebben ze een dochter Lotte. Hun overburen, hun best vrienden vertrekken naar Amerika en wie komt er daar dan naast hen wonen? Juist, Wessel en zijn gezin, Zijn vrouw Sabine en hun tweeling Fleur en Tyn. Iedereen kan het goed vinden met de nieuwe buren behalve Manon, begrijpelijk.
De hele sfeer en personages blijven echter vaag en onecht.
Het einde is teleurstellend, er is veel niet echt opgelost, waren alle herinneringen van Manon echt? Hoe zat het nu precies met Jasper en de buurvrouw Sabine? En wat was de bedoeling op het einde van het verhaal nog even Daan, de vroegere vriend van Manon te maten opdraven. En dan misschien een domme bemerkingen maar waarom hebben Wessel en Sabine een tweeling als alleen Fleur een rolt speelt in het boek?
Maar toch even positief blijven, het is een gemakkelijk te lezen boek met af en toe wat spanning. Een ideaal vakantieboek, ik las het ook op reis.

Lut Delanghe