Alles wat was
Willem Melchior (1966) schreef een tiental boeken waarin het lichaam en de vergankelijkheid ervan centraal staan. Zijn stilistische gaven hebben hem een volstrekt unieke plaats in de Nederlandse letteren bezorgd. In 2012 werd hij getroffen door keelkanker. Dat resulteerde in De tijd is op, over de verwerking van de aantasting van zijn lichaam. De kans op genezing bedroeg meer dan negentig procent, maar de kanker keerde terug en maakte de verwijdering van het gehele strottenhoofd noodzakelijk.
Alles wat was gaat over de omslag die hij in de maanden voorafgaand aan de ingreep geestelijk, mentaal en ten slotte vooral emotioneel moest maken om tot aanvaarding te komen van zijn lot. Zelfmoord wordt een serieuze optie, het geloof wint aan betekenis. Wat heb je ervoor over om te mogen blijven leven? Hoe houd je je staande wanneer de dood onmiddellijk dreigt? Kan een mens het verdragen om te worden vergeten? En wat doen we ondertussen met moeder? Door de nietsontziende wijze waarop Willem Melchior ons de mens in zijn uiterste naaktheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid toont, weet hij het persoonlijke drama tot een lijdensverhaal van grote, universele zeggingskracht te verheffen.
Willem Melchior, geboren 1966, bekleedt als Nederlands schrijver, een heel aparte plaats. Hij schreef een tiental boeken waarin vergankelijkheid en de wereld van sadomasochisme en bondage centraal staan. Hij schrijft zeer stilistisch, is wars van flauwekul en dirkt niks op.
Over zijn laatste werk zegt hij terwijl hij de dop in zijn hals indrukt : “dit is het boek waarmee ik vanuit de grote vernieling mijn weg heb teruggevonden naar de
Willem Melchior, geboren 1966, bekleedt als Nederlands schrijver, een heel aparte plaats. Hij schreef een tiental boeken waarin vergankelijkheid en de wereld van sadomasochisme en bondage centraal staan. Hij schrijft zeer stilistisch, is wars van flauwekul en dirkt niks op.
Over zijn laatste werk zegt hij terwijl hij de dop in zijn hals indrukt : “dit is het boek waarmee ik vanuit de grote vernieling mijn weg heb teruggevonden naar de wereld van de levenden”. Vandaag kan je hem terug ontmoeten, als vanouds als Dandy gekleed, in zijn stamcafé in Amsterdam, achter de beste koffie en een mini-eclair van de luxepatissier.
Hij heeft zich als kettingroker van ontelbare Camels zonder filter letterlijk de kanker gerookt. Twee pakjes per dag. In 2012 werd hij getroffen door keelkanker, wat resulteerde in ‘De Tijd is Op’ waarin hij schrijft over de aantasting van zijn lichaam en de negentig procent kans op genezing. Maar de kanker keerde terug en maakte een algehele verwijdering van het strottenhoofd noodzakelijk.
Een ellendige geschiedenis. In ‘alles wat was’ schrijft hij nu over de absoluut niet fraaie werkelijkheid aan de hand van zijn dagboekaantekeningen in en rond het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. De medici hebben er voor gezorgd dat hij nog kan praten, maar stembanden en strottenhoofd werden grondig weggesneden, totale laryngectomie met andere woorden.
Hij schrijft niets ontziend over zichzelf, zijn moeder, vrienden en de dokters. Over zijn teleurstelling, zelfverwijten, uiterste naaktheid, eenzaamheid, emoties en zelfmoordgedachten.
Uiteindelijk komt hij op de dool voor zichzelf terecht in het ‘Stiltecentrum’ van het ziekenhuis, waar een prikbord hangt en bezoekers op een papiertje hun gedachten kunnen achterlaten. Hij merkt er tussen alle boodschappen een briefje van zijn mama, met een beetje bibberig: “Even in ‘t ‘niets’ verzinken, Dankbaar voor alles wat was!“ Dit briefje zal voor hem de ommekeer betekenen, het schuldgevoel voorbij, opnieuw onderweg naar verwondering, weldadigheid en genot.
Koen E.