Paradijs bij het dashboard licht
Jan de Vries (bijna 51), meester in rechten, maar toch IT’er van beroep is getrouwd met de 46-jarige Nathalie. Als Nathalie niet aan het werk is tussen de grijze muizen op de administratieve dienst van de universiteit hangt ze gewoon op de bank met wat roddelblaadjes of is ze aan het netflixen met een gin-tonic in de hand. Het opvolgen van de levens van bekende acteurs, zangers, … is voor haar het hoogtepunt van de dag. Daarnaast wordt er ook 1x op de 6 weken steevast agendaseks gepland. Een verplicht nummertje, zeg maar. Jan daarentegen is samen met zijn goede vriend Chris DJ op trouwfeesten in ‘De vergulde rolladetang’ (aka ‘De Tang’). Ergens binnenin deze drie mensen is er een vuurtje te vinden dat bijna gedoofd wordt, tot Jan tijdens een verplicht feestje bij de buren een lumineus idee krijgt.
‘Toen Chris op play drukte, was het alsof er boven de dansvloer kortingsbonnen voor rode Rucanor-fleecevesten werden uitgestrooid: de vijfenveertigplussers kwamen uit alle hoeken van de zaal aangestormd, zo snel als hun soms al twee keer geopereerde benen hen konden dragen.’
Dit boek is niet enkel te definiëren als komisch, maar het heeft ook een melodramatische toets. De auteur beschrijft het leven van 3 vijftigers (Nathalie voelt zich mentaal reeds zo). Ze voelen zich oud, uitgeblust. De contacten uit hun nabije omgeving doen hen af en toe in een nog zwarter gat vallen. Mijmerend en ja, zeldzame keren glimlachend kijken ze terug naar die goeie oude tijd … hun jeugd, dat waren nog eens tijden. Naast het verhaal smalend in je op te nemen bots je, tussen de vermakelijke delen door, ook op treurnis en schrijnende vaststellingen.
‘Het enige belangrijkste dat ik in mijn leven heb gepresteerd is het twee jaar achter elkaar winnen van het kotsklassement in mijn studentenhuis. En het enige waar ik goed in ben, is collegeroosters maken. Daarom doe ik dat ook al bijna twintig jaar. Welkom op mijn werk, waar het elke dag maandag is.’
‘Paradijs bij het dashboard licht’ is een verschrikkelijke titel die me doet huiveren vanwege de terechte link met de befaamde song van Meat Loaf. Verschrikkelijk lied vind ik het. Maar desalniettemin een terecht gekozen titel, want Jan en Chris nemen je mee naar een tijd waar fuiven ècht Fuiven waren, inderdaad Fuiven met een grote F ! En dat is wel een leuke toets bij dit boek. De songs die je zo luidkeels kan meezingen, de sfeer van vroeger die terug komt.
Daarnaast is ook herkenning veelvoudig aanwezig. Situaties waarin men verzeild geraakt op het werk, bij de vriendenkring, op feestjes. Verplichtingen waar je gewoonweg geen zin hebt en waar je liever een middelvinger naar opsteekt. Van Eijden schrijft best nostalgisch over vroegere reclames of eetgewoontes zoals Saroma pudding ed, … zaken waar ik af en toe met veel plezier even Youtube voor opende.
De auteur heeft een zeer vlotte schrijfstijl. ‘Paradijs bij het dashboard licht’ is zeker geen mannenboek, ook vrouwen zullen dit beslist graaglezen. Interesse voor muziek is misschien wel een noodzaak en ik vrees dat het doelpubliek toch 35+ is.
Deze being of age-roman heeft me best wel kunnen bekoren, een aangenaam boek om tussendoor te lezen.