Verbannen

Ze hebben alle vormen van geweld meegemaakt. Hun lichaam en ziel hebben geen bestaansrecht. Ze mogen hun taal in hun eigen land niet spreken, noch trouwen met degene van wie ze houden. Hun kindertijd en intimiteit werden van hen gestolen, het recht om te leven werd hun ontzegd.
In universele verhalen, in een intieme en verontrustende stijl, schrijft de Turkse auteur Çiler İlhan over deze bannelingen. Onontkoombaar en diepmenselijk.

Een reeks kortverhalen die aan de ribben blijven kleven is het minste dat je van dit boek kan zeggen. Deze verhalen, soms zelfs heel kort nauwelijks 2 pagina’s die zich allemaal afspelen in Turkije laten je huiveren en vullen jou met ongeloof. Het zijn allemaal verhalen over Turkse burgers uit alle regionen en standen geschreven in de ik-vorm waardoor ze nog aangrijpender worden en het onrecht in onze maatschappij nog harder laat aankomen. Meestal zijn het vrouwen, zoals overal ter wereld die dit leed moeten dragen maar Ilhan laat ook de dader in zicht en dat maakt het er in een aantal verhalen niet minder zacht om.
Goed om in huis te hebben en op verschillende tijden te lezen, pas dan komen die verhalen tot hun recht. Trouwens alles na elkaar lezen maakt jou murw van onbehagen. En moedig boek uit een land waar dit schrijven niet evident is.  

Jan Stevens