De man die zijn sporen wiste

In De man die zijn sporen wiste van Val McDermid probeert Karen Pirie, rechercheur bij de politie Schotland, om een paar ingewikkelde zaken op te lossen. 
Als de jonge Gabriel Abbott levenloos is aangetroffen op een parkbankje, ontdekt rechercheur Karen Pirie via zijn DNA dat zijn moeder 22 jaar geleden vermoord werd. Tegelijk speelt een andere cold case: een bomaanslag door de IRA in diezelfde tijd. Maar er klopt iets niet. Bij heropend onderzoek blijkt dat een bekende charismatische politicus indertijd op het vliegveld aanwezig was. Van alle kanten wordt Karen Pirie tegengewerkt. Iemand probeert haar zelfs te vermoorden.

De Schotse auteur  heeft meerdere boeken op haar palmares staan o.a. over profiler Tony Hill,  waarvan de serie “Wire in the blood “ op TV verscheen. Ook rond een journaliste en andere rechercheurs verschenen veel boeken van haar. Zij won verschillende boekprijzen waaronder de Dimond Dagger Award.
Hoofdfiguur Karen Pirie werkt als rechercheur van Cold Cases bij de politie in Schotland. In het boek worden die ‘Historische zaken’ genoemd. Karen heeft een groot verlies te verwerken, haar geliefde rechercheur Phil Parhatka werd gedood tijdens het uitoefenen van zijn functie. Ze zit nog diep in de verwerkingsfase met slaapproblemen als gevolg. Ze maakt dan maar nachtelijke wandelingen, wat mij heel sterk doet denken aan de psychotherapeute Frieda uit de boekenreeks van Nicci French. Karen krijgt te horen dat er een DNA match is met een jonge wegpiraat en een verkrachtigszaak/moordzaak van twintig jaar geleden. Terzelfdertijd is er ook nog een andere zaak van ’94 waar in een privévliegtuigje een brandbom ontplofte. De voormalige minister van Noord-Ierland, tevens piloot en zijn vrouw en twee andere bekende bekende vrouwen kwamen hierin om. Eén van die vrouwen was de moeder van van een man die onlangs dood werd gevonden in een park. De toenmalige conclusie in ’94 was een terroristische aanslag door de IRA. Karen stelt zich echter de vraag of de toenmalige minister het beoogde doelwit was?
Wat verwarrend? Dat is ook zo, en af en toe zelfs iets te langdradig. En als Karen met haar gemoedstoestand, het vele werk het ook nog klaarspeelt om een groepje Syrische vluchtelingen te helpen wordt het mij allemaal wel een beetje te veel in één boek.
“ Less is more ”
 
Lut Delanghe