Duif

Op een dag krijgt Basiel een duif van zijn grootvader.
'Verzorg hem goed, dan keert hij altijd naar huis terug', beweert opa.
Basiel gaat met het diertje aan de slag en Duif wordt een echte held.
Maar Basiel wil meer. Steeds meer...
Dit vertederende prentenboek vol gelaagdheid en subtiele details is een hebbeding voor jong en oud. Voor eerder werk ontvingen beide auteurs een Global Illustration Award.

Als je “Duif” in de boekhandel ziet liggen kan het niet anders dan dat je dit in je handen neemt.  De cover is zo mooi en maakt je tezelfdertijd ook nieuwsgierig. Een mannetje met een snorretje dat voor een mastodont van een sterrenkijker ziet. Zacht in mooie, vale, aardse tinten en met een duif op kijker die zich spiegelt. Het boek voelt ook goed aan, ik vind dat ook belangrijk. De schutbladen met opnieuw die aardse zachte kleuren wijzen naar een sterrenhemel. Benieuwd.
Op de eerst pagina, zonder tekst buigt een ‘opa, met snorretje’ door de knieën om een duif te geven aan Basiel. “Verzorg hem goed. Dan komt hij steeds naar jou terug,” zei opa. Prachtige dubbele pagina in rood met bruine accenten. Mooi in zijn gestileerde eenvoud. Je ziet dat Basiel wel blij is met Duif. Draai de pagina om en merk dat Basiel veel oefent met Duif. Hij oefent heel veel en wint prijzen, heel veel prijzen, de wereld rond. Basiel wordt ook langzaam ouder en krijgt ook een snorretje. En als hij zowat alles gewonnen heeft wat er te winnen valt en zijn huis vol staat met bekers en prijzen dan kijkt hij ‘s avonds naar de sterren en droomt. Hij spreekt af met een man in een bijzonder pak, een astronaut. Spannend want er wordt niks verder verteld, maar op de volgende pagina zit hij aan monstertelescoop. Je raadt het al. En dan zie je de astronaut op de maan die Duif lost. Ik weet het, het kan niet, er is geen zuurstof. Maar kleuters die stellen zich daar geen vragen bij, zo hoort het ook. Opnieuw een prachtige dubbele pagina waar de bruine kleur van de schutbladen terugkomt maar nu met planeten, zo mooi.
Daarna staat Basiel, inmiddels met grijze snor op wacht met de volledige media achter zich. Duif komt niet, maar ja, het heelal is ook erg groot. Duif komt echt niet. “ Ach Basiel. Laat die droom van jou toch vliegen,’ zeurden de de mensen ( wat een prachtige zin )
Maar Basiel gaf niet op, hij wachtte dag na dag, week na week, jaar na jaar. Basiel wordt oud, krijgt een baard, een lange baard.
“Maar dan. Net wanneer Basiel zijn droom liet gaan. Viel er als een vallende ster iets uit de lucht vandaan.”
 
Dit prentenboek is er één voor dubbel gebruik, dubbel genot. Je leest het voor en praat even over doorzettingsvermogen, of geloven in iets, of iets echt willen, of vriendschap. Maar je kan het evengoed gewoon bewonderen om die prachtige tekenstijl, zachte kleuren en de schitterend gestileerde tekeningen.
 
Jan Stevens