Daan zoekt zijn vrienden
Daan is helemaal alleen op een mooie, wonderlijke blauwe wereld. Hij mist zijn vrienden en besluit hen te gaan zoeken. Zijn avontuurlijke tocht voert dwars door mysterieuze spelonken en raadselachtige ruïnes, tussen torenhoge boomtoppen en stekelige cactussen door. Wie helpt Daan op zijn zoektocht? Een geestig en origineel geïllustreerd boek voor doolhofliefhebbers van alle leeftijden, om steeds opnieuw in te (ver)dwalen.
Over de auteur:
Aleksandra Artymowska is illustrator, schilder en grafisch ontwerper. Nadat zij als beste van haar jaar afstudeerde aan de kunstacademie in Polen, woonde ze een tijd lang in Peking – wat een grote invloed had op haar werk. Tegenwoordig leeft Artymowska in Warschau met haar twee kinderen, die overigens allebei dol zijn op doolhoven.
De cover geeft al weer welk een pracht je zal ontdekken. Zachtgrijze tinten met mintgroene accenten gecombineerd met blauwschakeringen. Deze kleurenpracht wordt het hele boek aangehouden en zorgt voor een heel speciaal hebbedinggevoel. Je ontmoet Daan op de eerste dubbele pagina, in kleermakerszit, verzonken met in zijn gedachten al zijn vriendjes. Eenzaam naast een kale boom, er komt een regenbui aan. Zo mooi! De volgende pagina moet hij rennen want de regen stort naar beneden. Hij vindt een gat in de grond en komt terecht in een onderaards holencomplex met ladders. Begin dan maar de weg te zoeken, ladder op, ladder af, soms geblokkeerd, soms moet je terug. Hij volgt met zijn vingertje de weggetjes, de laddertjes, keert geduldig terug en zoekt opnieuw. Dan vindt hij de uitweg en glimlacht, op naar het volgende doolhof, pagina omslaan. Hij komt terecht in een bomencomplex met planken en ladders. Clever als hij is zoekt hij eerst de uitgang dan weet hij waar naartoe. Ze zijn niet gemakkelijk om te zoeken en vragen veel geduld. Maar daar heeft hij ook iets op gevonden, hij durft wel eens een sprongetje te maken, slimme knaap.
Terwijl ik met hem doorheen alle pagina ’s ga, hij wil ze echt allemaal doen, dan val ik van de ene verbazing in de andere. Doolhoven met buizen, planken, drijvende bootjes, gestapelde stenen, mijn ogen worden groot en mijn mond valt lichtjes open. Het soms te mooi om zien en telkens dat kleine ventje dat op zoek is naar zijn weg, eentje op de pagina en ééntje met het boek op de grond en zijn wijsvingertje zoekend en volgend.
En dan op de voorlaatste pagina één ladder tussen papieren vliegertjes. Volg maar naar beneden. Daan komt terug bij de beginpagina, zijn vriendjes zijn er en het regent niet meer. De zon schijnt. Ook in mijn liefde voor het jeugdboek.
Jan Stevens