Vergeet me niet

Als het lichaam van de dochter van Rose gevonden wordt, denkt de politie in eerste instantie aan zelfmoord. Maar Rose twijfelt en heeft vragen waar niemand een goed antwoord op kan geven. Haar dochter was toch gelukkig? Had ze niet een liefdevolle man en een prachtige jonge dochter? De politie besluit verder onderzoek te doen. Heeft Vivien zelfmoord gepleegd, of is ze aangevallen? Wie heeft er iets te verbergen? Als Rose de geheimen in het leven van haar dochter leert kennen kan ze niet meer terug, ze zal de waarheid moeten weten.
‘Het vreemde aan de vragen van brigadier Cole is dat ik de meeste daarvan al eerder heb beantwoord. Maar niet hier, niet in een politiebureau, in een benauwde en raamloze verhoorruimte met haveloze muren.’

Luna Lewis werkt als klinisch psycholoog en schreef eerder “Dicht bij mij.” Je voelt dat de auteur haar ervaring en kennis onder de psyche en emoties in haar boeken verwerkt. Verwacht niet echt een spannend boek alhoewel er een duistere en voortdurende onderhuidse spanning aanwezig is, het is alsof je zit te wachten op een donderslag.
Het verhaal wordt verteld door Rose, moeder en oma die werkt als verpleegkundige op de intensive care van de couveuseafdeling. Je wordt onmiddellijk geconfronteerd met een ondervraging van Rose door de politie in verband met de mogelijke zelfmoord van haar dochter Vivien. Zij is dood aangetroffen in haar appartement. Rose kan niet veel informatie geven want de verstandhouding tussen moeder en dochter was allesbehalve goed. Rose zag haar kleindochter Alexandra (Lexi) dan ook enkel op feestdagen en verjaardagen. Rose heeft haar dochter alleen opgevoed en draaide lange uren in het ziekenhuis, ze was zelfs liever op haar couveuseafdeling. Haar hart lag in haar werk.
Nu worstelt zij met een enorm schuldgevoel en wil dit goedmaken door zoveel mogelijk voor haar kleindochter Lexi te zorgen. Iets dat niet echt welkom is bij Ben, haar schoonzoon. Ook de komst van Cleo, een goede jeugdvriendin van Vivien en ex-vriendin van Ben komt de relatie tussen Rose en Ben niet ten goede.  
Rose is de hoofdvertelster in dit verhaal waar later ook af en toe Vivien en Alexandra aan het woord zijn, over Ben worden geen gevoelens of emoties verwoord.
Het hoofdthema is dus vooral omgaan met verdriet, mooi verwoord en vol emoties die bij rouw horen. Maar niet iedereen rouwt op dezelfde wijze. Ben de echtgenoot, in zichzelf gekeerd en aan de drank, Rose bezeten in haar zoektocht naar de oorzaak van de dood van Vivien, Cleo die alles doet om terug te krijgen wat haar eertijds is ontnomen en die verontrustende karaktertrekken vertoont en tenslotte Lexi die het verdriet niet aankan, niet aanvaardt en geplaagd wordt door nachtmerries. En dan is er ook nog Isaak die chauffeur en vriend is van de familie, wat is zijn rol in dit verhaal?
Deze mooie, intelligente, psychologische thriller met zoveel diepgang verdient het om gelezen te worden! De ontknoping zal je zeker verrassen.
 
Lut Delanghe