Zachtjes stroomt de Una

Zijn jeugd aan de Una was betoverend en leek eeuwig te duren, maar toen in 1992 de Balkanoorlog uitbrak, zou niets meer hetzelfde zijn. Jaren later probeert Mustafa in een land dat nog herstellende is van het oorlogsgeweld zijn eigen trauma te verwerken. Hij kijkt terug op zijn zorgeloze verleden, maar intussen dringen ook flitsen van de oorlogsgruwelen zijn gedachten binnen.

Niettegenstaande dit een (anti)oorlogsboek is zou je het alleen al lezen om de prachtige beschrijvingen van de rijke natuur van Bosnië. Faruk Sehic, oorlogsveteraan, hij was ingelijfd in het leger van Bosnië-Herzegovina, vertelt zijn levensverhaal en afscheid van een zorgeloze jeugd. Als kind woonde hij bij zijn grootmoeder en bracht zijn dagen door rond de rivier de Una. De wijze waarop hij poëtisch terugblikt op zijn prachtige zorgeloze jeugd in de volle vrijheid van de natuur staat in schril contrast met de wreedheid van dit conflict dat doorheen het verhaal geweven is.
Als woordkunstenaar kan Sehic als geen ander op zo’n unieke wijze weergeven hoe kinderen kunnen opgaan in de pracht van de fauna en flora. En als je dan weer na zo’n prachtstuk gelezen hebt en even op adem moet komen, want je moet dit traag lezen krijg je als beloning nog een schitterende illustratie van Aleksandra Nina Knežević toegestopt. Maar evenzeer knalt de zinloosheid van dictatoriale regimes en hopeloos nationalisme tegen je kop.
 
Jan Stevens