Ik zie jou
Na haar succesdebuut Mea culpa (I Let You Go) slaagt Clare Mackintosh er opnieuw in een geweldige thriller te schrijven. Ik zie jou (I See You) is een thriller over forenzen, routines en obsessie. Je treinreis, je rit naar je werk wordt nooit meer hetzelfde na het lezen van dit boek!
Wanneer Zoë Walker, tijdens een treinrit naar haar werk, tot haar verbijstering een foto van zichzelf in de krant ziet in de rubriek met seksadvertenties, is ze vastbesloten uit te zoeken hoe die foto daar terecht is gekomen. Ze heeft geen andere aanwijzingen dan de korrelige foto, een website en een telefoonnummer. Haar familieleden wuiven het weg als iemand die misschien veel op haar lijkt. Maar dan verschijnt er een foto van een andere vrouw, een vrouw die net als Zoë elke dag die trein neemt. Wanneer deze vrouw vervolgens gewurgd wordt gevonden, beseft Zoë dat ze gevaar loopt. Maar van wie komt dat gevaar? Iemand die net als zij dagelijks die trein neemt? Iemand die precies weet wat haar routines zijn?
Na talloze thrillers te hebben gelezen, maak ik mij de bedenking dat het steeds moeilijker moet zijn om met een origineel onderwerp voor de dag te komen. Maar ook alles verandert, zeker met de huidige computerwereld en dit schept mogelijkheden, zo ook in dit boek.
Hoofdpersoon Zoë werkt bij een makelaar. Elke dag volgt ze dezelfde route naar haar werk en terug huiswaarts. Om de tijd te doden leest ze de krant, waarin ze plots haar eigen foto ziet staan bij de rubriek van seksadvertenties. Er is een website en telefoonnummer bij vermeld maar die zijn niet te achterhalen. Al vlug blijkt dat nog meer vrouwen met valse profielen op die contactadvertenties staan.
Zoë neemt contact op met de politie maar die vinden dit niet echt en zaak behalve Kelly, een rechercheur die al enkele jaren gegradeerd is wegens geweld tegenover een dader. Ze werkt intens aan een comeback. Als er dan vrouwen uit de advertenties of worden mishandeld, verkracht, gestalkt en zelfs vermoord mag Kelly het onderzoeksteam vervoegen. Ondertussen ondermijnen verschillende gebeurtenissen Zoë haar leven waardoor ze haar vertrouwen in iedereen verliest. Zoë is gescheiden en opnieuw getrouwd met Simon maar die blijkt ook niet altijd eerlijk te zijn en veel vertrouwen in de nieuwe vriend van haar dochter Katie is er ook al niet. Gelukkig gaat het met haar zoon Justin na een heel moeizame puberteit wel veel beter. Hij werkt in een cafetaria bij haar best vriendin Melissa. Je voelt dat al die personages ergens wel iets te betekenen hebben en daarbij verdenkt ze haar baas Graham die wel heel veel kranten verzamelt in zijn kantoor. En dan nog die man op het perron waar ze toevallig mee aan de praat geraakte?
Dit boek speelt echt in op de angsten die ons ‘mensen’ zo eigen zijn. Een interessant gegeven, gegoten in een boek dat erg vlot leest. Zelf had ik wat moeite met al die computertermen maar die heb je wel nodig naar het plot van het boek toe. De uiteindelijke afronding kwam mij wel iets te absurd over, vooral de epiloog.
Lut Delanghe