De bijzondere uitvinding van Boris Bord
1928. De burgemeester zoekt een oplossing voor een nijpend verkeersprobleem. Een zonderlinge uitvinder helpt hem in het geniep. Tot het op een dag helemaal fout loopt. Maar wat hebben die speelse weeskinderen hiermee te maken? En stinkt de vijver echt zo erg als iedereen gelooft?
Een spannend en humoristisch verhaal over het ontstaan van verkeersborden, over vriendschap én over beroemd willen worden. WERELDberoemd.
Eén ding staat vast: na het lezen van dit boek kijk je anders naar verkeersborden.
Onlangs liep er een mailtje binnen, ik weet nu wel niet of mailtjes kunnen binnen lopen maar ’t was er toch. Een vraag of ik interesse had om een jeugdboek in te lezen en te recenseren, iets dat wel meer voorkomt maar deze keer trok het feit dat de 12-jarige zoon van de auteur voor de illustraties zorgde toch wel speciaal mijn aandacht.
Er is nagedacht over dit boek! Uitgegeven in eigen beheer bij “Boekgoesting” is dit een uitermate verzorgde uitgave geworden. Een mooie mysterieus rode cover, harde kaft en aangenaam lichtgrijs gemarmerde pagina’s, zo zacht om te lezen.
Ik heb het in één keer uitgelezen omdat het bol stond van grappige situaties, heerlijke plotwendingen en een wel heel origineel verhaal met veel terugkerende elementen en personages.
Alles start met een VV, ‘verplicht voorwoord,’ waarin Boris Bord het hoofdpersonage wordt voorgesteld en er meteen een paar sinistere zaken worden geponeerd. Uiteraard in een heel bevattelijke taal, iets dat het hele boek wordt doorgetrokken. Ik kan dit alleen maar waarderen.
In “ Hoofdstuk 1, waarin we kennismaken met de zonderlinge Boris Bord,” belanden we anno 1928 in een heel klein groen dorp waar de Olympische Spelen zullen georganiseerd worden en waar de burgemeester zijn kop breekt over het parkeerprobleem van al die moderne automobielen die hier zullen toekomen en niet weten waar te parkeren. Tijdens één van zijn spaarzame tochten naar het dorp ziet Boris Bord de wedstrijdaffiche van de burgemeester, op zoek naar de oplossing van het parkeerprobleem. Hier start dan het eigenlijke verhaal dat netjes is onderverdeeld 17 hoofdstukjes die elk met een titel aangeven waarover het zal gaan, dat vinden kinderen echt leuk. Uiteraard vindt Boris Bord een oplossing maar niet zomaar, neen, daarvoor moet de stinkvijver eerst zijn geheim prijsgeven. Niet echt een aangenaam geheim, althans niet voor de weeskinderen uit het weeshuis van madame Estelle. Het hele verhaal is opgebouwd rondom een aantal vrij stereotype personages, en daar is niks fout mee, integendeel. De valse narcistische burgemeester, de venijnige madame Estelle, een knettergekke koningin die denkt dat alles kan en roekeloze weeskinderen op zoek naar avontuur, zij geven allen heel veel kleur aan het verhaal en maken er samen een spannende leestocht van. En net als je denkt hoe gaat Stroobant dit toch bizarre verhaal ietwat pedagogisch laten eindigen komt ze met een heel leuk, voor iedereen aanvaardbaar plot.
Plezant boek en opnieuw dit is een echt compliment!
Mocht ik nog lesgeven dan werd dit (voor)leesboek een toppertje in mijn vierde leerjaar.
Jan Stevens