De vrouw in suite 10

Het is gruwelijk genoeg om getuige te zijn van een moord. Het is nog erger als niemand je gelooft.
De vrouw in suite 10 is de nieuwe, razend spannende thriller van Ruth Ware, bekend van In een donker, donker bos, dat wordt verfilmd door Reese Witherspoon. 
Dit had het perfecte tripje moeten zijn.
Dit was haar kans op promotie.
Maar een moordenaar gooit roet in het eten. 
En zij is de enige getuige. 
Tijdens een cruise is Lo Blacklock getuige van een moord, maar niemand gelooft haar. Vastberaden om erachter te komen wie het slachtoffer was en waarom ze vermoord is, gaat Lo op zoek naar de waarheid. Maar Lo zal er snel achter komen dat een moordenaar niet gediend is van mensen die hun neus in andermans zaken steken…

Journaliste Laura (Lo) mag haar zwangere baas vervangen en kan mee op een persreisje als reisjournaliste. Lo ziet dat als een unieke kans om hogerop te komen in haar job. Ze vertoeft op een klein maar luxueus cruiseschip “Aurora” die een trip zal maken van Hull naar de Noorse fjorden. Maar enkele dagen voor de afreis heeft ze te maken met een traumatische inbraak in haar huis. Ondanks haar verleden van onverklaarbare paniekaanvallen vertrekt ze toch, samen met andere bekende perslui en fotografen.
De eerste nacht denkt ze dat de vrouw naast haar in de suite nr. 10 vermoord wordt en overboord wordt gegooid.
Zoals te verwachten is er niemand aan boord die haar verhaal geloofd en begint ze zelf te zoeken wardoor ze zichzelf voortdurend in nesten werkt, dit alles in een waas van veel drank, medicijnen en vele, vele paniekaanvallen. Al die paniekaanvallen worden telkens uitvoerig beschreven met al hun lichamelijke ongemakken. Ik telde het eens na en kwam ongeveer aan een twintigtal, van ‘knoop in mijn  maag, hart dat staccato klopt in haar borst, koude rillingen over de rug…” en ga zo maar voort, dat voelde echt storend aan. Ruth Ware gebruikt die beschrijvingen om de spanning erin te houden maar ‘Less is more’ in dit geval.
Er zijn voor mij ook iets te veel toevalligheden en onwaarschijnlijkheden. Zo is haar ex-man ook toevallig aan boord, nooit merkt iemand iets wat zij ervaart en zelf komt ze over al een behoorlijk irritant persoon. Dit op zich maakt een boek niet beter of slechter, je hoeft niet te houden van het hoofdpersonage, helaas verloopt alles zo traag en voorspelbaar. Jammer want ik hoorde veel lovende woorden over haar eerste boek: “ In een donker, donker bos.”
De vergelijking met Agatha Christie is er dan ook over.
Nochtans ben ik ervan overtuigd dat dit voor velen een gemakkelijk vakantieboek zal zijn dat zoals men zegt :”Lekker wegleest.”
 
Lut Delanghe