Dansen met de wind

Stel je voor: je bent dertien, of bijna toch, en je mag elk weekend met je vader aan zee heerlijk onthaasten. Oké, je moet je vrienden dan wel missen, maar smartphones vegen dat gemis zo van de kaart. 
Valt dat echter even tegen voor Sanne! Het huis van haar overleden overgrootvader is niet bepaald het vakantiehuis uit haar dromen en haar vader heeft zo zijn eigen kijk op onthaasten. Het moderne mobieltje wordt onverbiddelijk verbannen.
En net nu valt er op het thuisfront zoveel leuks te beleven! Silke, haar vriendin, krijgt vrij spel om het hart van hun blonde god te veroveren. Thijs kan niet horen, leest lippen en spreekt met gebaren, maar hij is oh zo leuk! Aan zee is er enkel een vliegeraar.
Sanne vindt het jammer dat niet iedereen Vlaamse Gebarentaal kent, dan zouden dove en horende mensen elkaar veel gemakkelijker begrijpen. Nu is dat niet steeds zo evident. Ze wil dolgraag iets betekenen voor Thijs en met hem een weg banen om die droom mogelijk te maken. Maar pff, het zit allemaal niet zo mee. 
Zou ze aan zee nu echt rust kunnen vinden? Er is die geur die haar zo bijzonder prikkelt en de wind die steeds wil spelen. 
En er is Noah met zijn vliegers, die haar meer en meer intrigeert.  
Dan slaat echter het noodlot toe! 

Bekijk de "stille" boektrailer

Als een jeugdboek een man van over de zestig jaar oud een warm gevoel geeft na het uitlezen dan moet het wel een goed boek zijn. Ik schreef dit na het uitlezen aan de auteur Gerda Debyser die prompt terugschreef : “ Wat fijn Jan, (de ook bijna 60-jarige auteur, die - zoals het achteraan in het boek staat - steeds wel een beetje dat tienermeisje blijft J )
Wil ik maar even aangeven dat jong zijn binnenin zit. Debyser schreef hier zo’n mooi maar vooral warm jeugdboek over een dertienjarige meisjes en jongens. Zij kleeft hier als geen ander zo dicht op hun leefwereld dat ik dit aan elke jongere van die leeftijd zou aanbieden. Het moet zo herkenbaar zijn voor hen.
Sanne, dertienjarig meisje met ouders gescheiden mag ‘moet’ elk weekend met haar vader mee naar de villa aan zee van haar overleden grootvader. Papa heeft het goed voor met zijn dochter en wil daar samen met haar onthaasten. Hij heeft een héél drukke job die ook de oorzaak van de scheiding was en wil het beter doen. Alleen staat een dertienjarige daar toch niet voor te springen. Geen internet, geen vriendinnen, geen comfort en tochtig… ’t Is ook een heel slecht gekozen moment want net nu gebeurt er te veel in Sanne haar leefwereld die ze voor geen goud wil missen. In haar klasgroep wordt actie ondernomen om de Vlaamse gebarentaal onder de aandacht te brengen. Thijs een dove jongen in haar klas, waar elk meisje tot over haar oren verliefd op is en dus ook Sanne zet mede door Sanne een Facebook-campagne op. En dan net nu als alles naar een hoogtepunt gaat moet ze naar zee met haar vader. En Silke haar hartsvriendin kan erbij zijn. Toch leert ze de zilte zeelucht terug omarmen mede dankzij die leuke vliegeraar op ’t strand.
Er zit héél veel vaart in dit jeugdig feelgood boek. Met de nodige links naar de toch zo belangrijke social media is dit een verhaal dat je gerust maatwerk mag noemen. Maar er zit veel meer in dit verhaal. De zachte omarming van de zee van Sanne, haar ogen die opengaan naar datgene dat echt belangrijk is maar ook de tinteling van die eerste liefde en het aansnijden van de sociale problematieken van doven geven dit boek veel diepgang terwijl de opgebouwde spanningsboog naar het verleden van grootvader en connectie met hun leefwereld garant staat voor een razend leestempo. 
Een heerlijk, warm jeugdboek!
 
Jan Stevens