Negendoder

Negendoder van Ule Hansen is het eerste deel van een razend spannende thrillerserie in hedendaags Berlijn. Voor lezers van Samuel Bjørk en Hjorth Rosenfeldt.
Op een bouwsteiger midden in Berlijn wordt een gruwelijke vondst gedaan: drie lichamen, gewikkeld in tape, hangen aan de metalen buizen. De excentrieke profiler Emma Carow - voor gewone mensen is ze bang, maar seriemoordenaars begrijpt ze - wordt op de zaak gezet. Door haar onconventionele manier van werken botst ze nogal eens met haar collega's van de recherche, maar met haar briljante geest denkt Emma al snel een andere kant op dan het onderzoeksteam. Daarmee zet ze haar toekomst - en haar leven - op het spel.

Ule Hansen is het pseudoniem van een Berlijns duo: Astrid Ule, uitgever en Eric T. Hansen, journalist. Ze schreven dit boek met als inspiratie hun nachtelijke passies in donkere kroegen in alle uithoeken van Berlijn. Emma Carow is profiler bij de Berlijnse politie. Haar collega’s bewonderen haar voor haar vakkennis, maar zelf is ze mensenschuw, eigenzinnig, asociaal, ambitieus, maar ook sterk getekend door een seksueel trauma uit haar studentenleven.
De negendoder is een volksnaam voor de grauwe karlier, een roofvogel die muizen en vogeltjes vangt. De roofvogel prikt z’n prooien op doornige struiken of bv prikkeldraad. De Negendoder staat ook voor het spannende hoofdverhaal. Volgens een sage doodt de vogel elke dag negen dieren, hetgeen veel meer is dan hij nodig heeft. Want het getal negen was in de symboliek het hoogst denkbare getal en de aanduiding voor het maximaal mogelijke. De zaak die Emma’s team toegewezen krijgt handelt eerst over de afschuwelijke vondst van drie lijken, allemaal gewikkeld in zilverkleurige ductape, hangend boven in een steiger aan metalen buizen. Al hun gezichten zijn naar dezelfde kant gericht. Al gauw volgen er nog lijken, allen tentoongesteld in de donkerste hoeken van Berlijn. Als Emma dan thuis een pakje ontvangt wordt ze op harde wijze geconfronteerd met haar verleden, haar trauma. Dit is de tweede rode draad.
Anna op zoek naar de seriemoordenaar, Anna op zoek naar een oplossing voor haar eigen trauma. Beide verhalen lopen in en uit mekaar in spannende, gruwelijke filmische scènes, in negentig korte hoofdstukjes, elk spannend op zich, Emma is kwetsbaar en geobsedeerd en raakt de controle kwijt. Het verleden begint de overmacht te krijgen. Er is een moment dat het verhaal van Emma zich verwijdert van de zaak, maar dit blijkt later met voorbedachte rade te zijn. 
 
Je mag het boek niet lezen als een detective, of als een politieverhaal. Dan is het  wel bijzonder ongeloofwaardig, zowel rond de uitspattingen van Anna zelf, het absurde gebeuren, het  veel te ver gezochte plot, de nefaste deskundigheid van de politiediensten, de vele plotse toevalligheden, het veel té donkere nachtelijke kader van de stad.  Maar als je de Negendoder gewoon als thriller kan blijven lezen, zij het met enige nodige humor over de plompe beschrijvingen en soms lange zinnen, blijft het spannend en ontspannend. Je leest het gemakkelijk op een dag. Voor de liefhebbers komt er ongetwijfeld nog een vervolgboek, je leest wel waarom.
 
Koen Elsen