Kleine zwarte leugens

Wat is het ergste wat je beste vriendin je kan aandoen?
Het was geen opzet. Een moment van onoplettendheid, een tragisch ongeval – en twee kinderen komen om. Die van jou.
Op een eiland met maar weinig inwoners is het onmogelijk om de vrouw die je leven kapot heeft gemaakt te ontlopen. Elke toevallige ontmoeting is een pijnlijke herinnering aan alles wat je hebt verloren: je gezin, je toekomst, je gezond verstand. Hoe lang duurt het dan nog voordat de gedachte aan wraak onweerstaanbaar wordt? 
Dus nu… wat is het ergste wat jij je beste vriendin kunt aandoen?

Een verhaal dat zich afspeelt op de Falklandeilanden.
Hoofdpersonage Catrin is daar biologe. Drie jaar geleden had ze nog een man en een gezin, maar toen gebeurde het ergste wat maar kon in haar leven. Nu drie jaar later leeft ze verder drijvend op één één doel: “Wraak.”
Dan heb je nog Callum, oorlogsveteraan uit de korte maar hevige oorlog tussen de Britten en de Argentijnen, die lijdt aan P.T.S., veel over het hoe en waarom kom je  niet te weten, wel hoe hij dit beleefde. Hij is een goede vriend en ooit minnaar van Catrin.
Tenslotte Rachel, moeder van drie kinderen en vroegere hartsvriendin van Catrin, maar van die vriendschap schiet niks meer over.
Elk van deze drie personages vertelt over een periode van 31 oktober tot 7 november telkens een deel in het boek, beurtelings, niet door elkaar heen. Ze geven alle drie hun pijn en verleden prijs. Dit komt vaak op hetzelfde verhaal neer maar steeds vanuit een ander gezichtspunt en dat werkt heel verrijkend. Bolton beschrijft hun gevoelens, de gebeurtenissen, zelfs de natuur erg gedetailleerd. Soms wel iets teveel.
‘Kleine zwarte leugens’ toont nog eens aan hoe meedogenloos en star de publieke opinie en media wel zijn. Dit meer dan 400 tellend boek is heel boeiend en je waant je als lezer soms zelf op de afgelegen en onherbergzame Falklandeilanden. Alhoewel ik het hoofdstuk met de massaal aangespoelde walvissen moeilijk vond, te weinig uitleg, ’t lijkt er zowat bijgesleurd om Catrin in nog slechter daglicht te stellen heb ik dit makkelijk in één ruk uitgelezen en ervan genoten.
 
Lut Delanghe