Drie dochters van Eva
Het Turkse meisje Peri groeit op tussen twee vuren: haar vader is progressief, haar moeder probeert het gezin steeds strengere islamitische regels op te leggen. Zo gauw ze kan, vlucht Peri dan ook, aangespoord door haar vader, naar het verre Oxford. Maar ook de vriendinnen die ze daar leert kennen worstelen met hun geloof. En dan valt Peri ook nog als een blok voor een charismatische maar controversiële hoogleraar. Hij leert haar voor zichzelf te kiezen, maar tegen welke prijs?
Elif Shafak, eerder werd ik al begeesterd door “ De stad aan de rand van de hemel “ http://www.boekensite.gent/node/1971 . Ze doet het nu opnieuw maar ditmaal niet met een historische roman maar met een prachtige hedendaagse vertelling. Peri een Turks meisje groeit op in Istanbul in een gezin,verdeeld door het geloof. Waar moeder alsmaar stakker wordt in haar geloof en zichzelf steeds strengere Islamitische regels oplegt is vader veel pragmatischer. Voor Peri is deze dualiteit als jong meisje een beklemming die zich uit in een zoektocht om iedereen zo goed mogelijk te vriend te houden. Niettegenstaande haar vader haar volledig steunt in haar zoektocht naar haar eigen individualiteit en er zelfs voor zorgt dat zij naar Oxford kan studeren schiet hij mede door zijn alcoholprobleem schromelijk te kort. Peri moet het allemaal zelf uitzoeken en waarmaken, ook haar vertwijfelde houding tegenover die ene God. Zij vertrekt naar Oxford als een timide, erg introverte en vertwijfelde persoonlijkheid, een psychologisch litteken dat ze voor de rest van haar leven zal meedragen. Shafak gebruikt voor dit prachtig verhaal verscheidene tijdlijnen in Peri’s leven door elkaar heen. De structuur zet je als lezer scherp, deze vakkundige verwevenheid maakt je leeshonger wel erg groot. Wat mij buiten de heerlijke spanningsopbouw die in dit boek zit het meest enthousiasmeerde is de kijk die je krijgt in de hedendaagse moslimwereld in Turkije tegenover deze uit de jaren tachtig. Shafak beschrijft doorheen het hele verhaal en eigenlijk op een sluwe wijze want het is pas achteraf dat je tot dat besef komt hoe moslimvrouwen met hun geloof al dan niet worstelen. Ze vertaalt die innerlijke strijd als de zondares, de twijfelaar en de gelovige maar niets is zoals steeds in het leven afgelijnd. Gedurende het lezen werd mijn empathie met het hoofdpersonage alsmaar groter en mijn kijk op die strijd alsmaar breder. Als vrijdenker denk ik er het mijne van maar één ding is zeker je kan nooit of nooit iemands eigen wil beknotten in naam van.
Ik zondig niet, ik twijfel niet, ik geloof… In dit boek!
Jan Stevens