Lieveling

Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar een kapitale villa in Zwijndrecht, waar de nieuwe man van haar moeder woont. Het lijkt een sprookje: de man - die door Puck 'ome Meneer' wordt genoemd - ontfermt zich over het meisje. Ome Meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.
Puck is zijn lieveling.
Het is hun geheim.
Maar soms worden geheimen te groot om
te bewaren en willen ze gevonden worden.
In Lieveling - gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt - geeft Kim van Kooten een stem aan het meisje Puck, en weet ze dankzij haar lichtvoetige, maar haarscherpe toon het onvoorstelbare voorstelbaar te maken. Ze laat licht schijnen op een donker thema en weet een heftig verhaal met humor te vertellen - een prestatie van formaat.
Na het lezen van Lieveling wil je Puck nooit meer alleen laten.

Een boek over kindermisbruik, fictie of het verhaal van Pauline Barendregt opgeschreven door Kim van Kooten? Het maakt niet echt uit of je dit nu weet of niet, alhoewel het één natuurlijk erger is dan het andere.   
Puck is net vijf jaar en verhuist van een achterstandswijk in Rotterdam naar een villa in Zwijndrecht. Ze trekken in bij de nieuwe vriend haar mama, bij Ludovicus, “Ome meneer.”
Moeder lijkt niet helemaal oké, egocentrisch en analfabeet. Zij snapt de dingen om zich heen niet, neemt geen enkele verantwoordelijkheid, shoppen en geld uitgeven daar is ze goed in. Puck komt er al snel achter dat “Ome meneer” meer in haar geïnteresseerd is dan in haar mama. Deze waarheid wordt beschreven soms met enkel een aanwijzing naar wat er staat te gebeuren, soms heftig maar steeds in dezelfde lichte stijl van het boek. Puck krijgt zowat alles wat met geld te koop is maar weet dat ze daar een zware prijs moet voor betalen. Het geheim van haar en “papa” bewaren of het is gedaan met mama’s luxeleventje. Naast dit misbruik wordt er ook nog ingewerkt op haar verantwoordelijksgevoel.
Niemand heeft iets inde gaten en als er iets door de mama of oma opgemerkt wordt worden de ogen gesloten. De enige wie ze iets zou willen vertellen is een leerkracht Hofslot, maar zelfs hij doet er niks mee. Rond haar tiende begint het goed mis te gaan met Puck, ze wil niet meer eten, spreekt nauwelijks en moet opgenomen worden in het ziekenhuis. Uiteindelijk komt de waarheid aan het licht.
Wat volgt is de vlucht van mama en Puck met medeweten van oma Crooswijk. Ze zullen echter niet lang van hun vrijheid genieten want mama kan dit leven niet aan en stort in. Hoe ze uit die rommelige toestand geraken en het einde zijn voor Puck minstens even erg dan wat ze tot nu toe meemaakte.
Dit alles wordt zonder schroom of besmuikt taalgebruik opgeschreven. Het lijkt allemaal nog luchtiger door de randfiguren als oma, tante en oom en de platte Rotterdamse uitdrukkingen. Het zware thema krijgt er zelfs soms grappige kantjes bij. Maar hoe dan ook het verhaal grijpt je bij de keel en kan ogen openen.
Geloof mij, Puck is niet de enige in die schrijnende situatie, sluit er aub. jullie ogen niet voor!
 
Lut Delanghe