De mindere goden

Na het wereldwijde succes van haar debuut Een meisje is maar half af, een roman die overal hoge ogen gooide en vele literaire prijzen binnensleepte, komt Eimear McBride nu met De mindere goden. Enkel de aankondiging van haar nieuwe roman was genoeg om de wereldpers te halen en de vele liefhebbers van McBride’s werk kijken reikhalzend uit naar september 2016, de maand waarin haar nieuwe werk zowel in Engeland als in Nederland zal verschijnen.
Een achttienjarig meisje verhuist van Ierland naar Londen om daar aan de theaterschool te gaan studeren. Op een nacht ontmoet ze een oudere acteur. Tussen de twee ontstaat een tumultueuze relatie.
De mindere goden is een verhaal over liefde en onschuld, geluk en ontdekking, en over hoe het verleden ons kan achtervolgen. Een ontroerende en aangrijpende roman die zich afspeelt binnen het kunstenaarsmilieu van het Londen van de jaren negentig.

“Weken. Gaat door tijd zo. Elke dag. Uren bezig wegen te openen die ik in kan slaan. Dit zijn jullie oesters, jongens, meisjes. Hier zijn jullie werelden van parels. Daar denk ik aan als ik in het stof zit. Maillot aantrek. Op matten strek.”
Dergelijk proza mag je zeker wel als bijzonder gedurfd beschouwen, niet? Toch is dit het belangrijkste handelsmerk van de Engelse auteur Eimear McBride (1976). Aan deze opvallende schrijfstijl met korte en schokkerige zinnen wen je evenwel snel. Na ‘Een meisje is maar half af’, haar denderende debuut, is het nu aan haar tweede boek ‘De mindere goden’ om succes te oogsten.
Ze is pas achttien jaar oud als het Ierse meisje Eily in Londen belandt in 1994; ze gaat ginds drama studeren aan de theaterschool. Ze is jong en ietwat naïef maar droomt van latere roem als actrice. Ze ontmoet een aantrekkelijke, twintig jaar oudere man; Stephen is acteur. Wat moet gebeuren wordt al snel een vaststaand feit: er ontstaat een onstuimige relatie tussen die twee. Vonken en vuur, inderdaad. Hoe vurige passie evolueert naar een intense liefdesverhouding. Is deze liefde echter sterk genoeg om alle traumatische gebeurtenissen uit hun beider verleden te doen vergeten? 
Eimear McBride zet een stevige taal neer, waarbij het ritmische karakter ervan door de lezer zelf moet worden geïnterpreteerd. Ook haar schrijfstijl mag bestempeld worden als eerder onconventioneel. Dialogen worden gewoonweg opgenomen in de tekst, zonder gebruik te maken van leestekens.
‘De mindere goden’ is niet alleen zomaar een roman waarin de aandacht uitsluitend gaat naar seks en liefde. Hier ligt de klemtoon vooral op de diepgang van de karakters en veel minder op de (eenvoudige) plot. Het accent wordt nog meer gelegd op het ontleden van de psyche van Eily en Stephen. De auteur geeft schitterend weer wat een eerste krachtige verliefdheid doet met een mens. Zelfs met een mens die opgezadeld zit met een getormenteerde en beschadigde ziel. Een verhaal waarin een onschuldig meisje verandert in een rijpe vrouw. Het verleden van de gekwelde Stephen wordt iets te breed uitgesmeerd, dit maakt het totale beeld van het verhaal wellicht wat minder sterk.
Thema’s zoals persoonlijke identiteit, tekortkoming, zelfvernietiging en seksueel misbruik komen flink aan bod. Dit is geen eenvoudige roman die je eventjes tussendoor gaat lezen; voor dit boek neem je echt de tijd. Qua schrijfkunsten behoort Eimear McBride zeker niet tot de mindere goden!      

Guy Doms