Kerewin

Kerewin Holmes heeft zich teruggetrokken in een zelfgebouwde toren aan de kust van Nieuw-Zeeland. Haar isolement wordt doorbroken door een merkwaardig jongetje dat niet kan spreken en dat wordt opgevoed door zijn pleegvader, een Maori-fabrieksarbeider. 
Kerewin is een verhaal vol liefde, tederheid en geweld, waarin twee culturen op aangrijpende wijze met elkaar worden verweven.

Ze won met haar debuutroman Kerewin de Booker Prize in 1985. De Nieuw-Zeelandse Keri Hulme (1947) – deels van Europese, deels van Maori-afkomst - kreeg als extra beloning nog eens een bestseller van formaat cadeau. Meer dan dertig jaar later verschijnt de zesentwintigste, gewijzigde herdruk in het Nederlands. Een oudje, denk je dan, ja dat is het zeker wel… Maar na al die tijd is dit oudje nog steeds bijzonder leerrijk, pakkend en intrigerend!
Kerewin speelt zich af in Nieuw-Zeeland, waarbij de auteur vooral het ontstaan beschrijft van de bijzondere en levendige relatie tussen de drie belangrijkste personages Joe, Kerewin en de jonge Simon. Kerewin Holmes is een kunstenares (schilderes) die als een heremiet in een afgelegen toren aan de kust woont, geïsoleerd van haar familie en van de buitenwereld. Wanneer ze op een bijzondere manier het jongetje Simon ontmoet, verandert haar hele leven. Het kind kan niet praten en beheerst alleen een soort gebarentaal en het geschreven woord om met anderen te communiceren. Tevens maakt Kerewin kennis met Joe, de bij momenten gewelddadige stiefvader van Simon. De kleine jongen is echter een intelligent kind dat lijdt aan steeds weerkerende nachtmerries. Joe slaagt er maar niet in, vat te krijgen op Simon, zelfs niet met dronken en bruut geweld. Als Kerewin deze vreselijke praktijken ontdekt, confronteert ze de stiefvader op een merkwaardige manier met zijn wandaden.
Je vraagt je wellicht af: heeft deze schrijfster met haar debuut een autobiografische roman neergezet? Geef toe: Kerewin Holmes en Keri Hulme, beide namen lijken verdacht erg veel op elkaar… Helemaal fout! Enig opzoekwerk bevestigt dat de auteur het jammer vindt, dat ze haar hoofdpersonage dergelijke gelijkende naam heeft gegeven.
“Word maar weer je oude, vertrouwde zelf, mijn beste Holmes. Einzelgänger in de marge. Laat Joe en zijn zoontje gewoon weer uit je leven verdwijnen… maar ik geloof dat ik ze zou missen. Geloof? Je weet het zeker. Maar je moet niet denken… zie maar wat er gebeurt. En geniet van deze vredige eenzaamheid – dat is wel weer eens leuk voor de verandering. En over verandering gesproken… hier mag wel eens wat gebeuren, het lijkt wel een varkensstal.”
 
Kerewin is een boeiend verhaal vol onvermogen, broosheid, liefde, ook geweld en menselijke relaties. De hoofdrolspelers zijn allemaal getekend door hun eigen verleden. Het boek is tevens een ode aan Nieuw-Zeeland en aan de mensen die er wonen, alsook aan de mystieke Maori-cultuur.
Na een eerder verwarrende start spat het hele verhaal toch helemaal open. Hulme schetst haar karakters haarfijn; ze weet haar lezers te boeien. Niet alleen door de opeenvolgende gebeurtenissen, ook door haar duidelijke taal en dito dialogen. Achteraan het boek vind je een zeer nuttige lijst met vertaling van Maori-woorden en –zinnen.
 
Je beleeft ongetwijfeld de ene emotie na de andere. Het verhaal bekijk je zowel door de ogen van het slachtoffer als door die van de schuldige. Opmerkelijk om vast te stellen dat een mishandelde jongen toch steeds maar opnieuw terug wil keren naar de boosdoener.
Deze roman is meeslepend en beklemmend, waarbij Simon toch ergens de grote kleine held is die smeekt om respect. Leef mee met zijn twijfels, trauma’s en met zijn pijn. Geniet van de magische sfeer die het boek bij je oproept.
 
Guy Doms