En ik herinner me Titus Broederland

Met En ik herinner me Titus Broederland heeft Auke Hulst – bekend van de autobiografische roman Kinderen van het Ruige Land – een intrigerende roman geschreven.
De tweelingbroers Broederland wonen in een afgelegen bos, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en hun gitaar. Tot een catastrofe hen van huis verjaagt. Ze trekken een vijandige wereld in waar alles draait om religie en de winning van grondstoffen. Maar waarin schuilt het grootste gevaar? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of in henzelf? Auke Hulst toont zich andermaal een meester in het oprekken van literaire grenzen en dringt hij diep door in de belevingswereld van jonge mensen die buiten de samenleving staan.

De tweelingbroers Broederland wonen in een afgelegen bos, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en hun gitaar. Tot een catastrofe hen van huis verjaagt. Ze trekken een wereld in die hen vijandig gezind is, een wereld waar alles draait om religie en het winnen van grondstoffen. Vraag die je je als lezer kan stellen, is waarin het grootste gevaar nu schuilt? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of juist in henzelf?
 
Het boek intrigeert vanaf de eerste bladzijde. Auke Hulst toont zich een meester in het verleggen van literaire grenzen. Het boek is een geslaagde mix van verschillende genres: psychologische roman, road novel en apocalyptische sciencefiction of fantasy. Hulst creëert een eigen mythische wereld, met een vreemde, eigen taal. Deze wereld lijkt op de bestaande wereld met het zinkgat en de anarchie als surreële elementen. Een wereld vol haat, gebrek aan empathie en vol geloof en ongeloof. Een wereld waarin wapendracht, diefstal en moord normaal lijken. In deze wereld groeien Titus en zijn broer op. Aanvankelijk lijken ze in alles op gewone jongens. Dit verandert echter. Ze worden hard en emotieloos. Ze kennen geen genade, geen liefde en geen respijt.
 
Hulst weet diep door te dringen in de belevingswereld van jonge mensen die buiten de maatschappij staan. Hij wisselt rauwe zinnen af met diepgaande overdenkingen, en speelt daarbij met de chronologie. Hulst springt heen en weer tussen heden, verleden en eerder verleden, spelend met de herinneringen broer. Prachtige beelden zorgen voor een scenisch verhaal dat indruk maakt. Graag gelezen.
 
Jan Rooms, en mocht ik sterren mogen geven dan waren dat er 4!