Pieter en de vogels

Vogelverschrikker Pieter heeft een groot hart. Zijn jaszak is een prima slaapplek. Zijn hoed wordt na elke regenbui een heerlijk vogelbad. Hij geniet van het gezelschap van zijn vrienden en helpt hen waar hij kan. Zomaar. Maar dan komt de boer naar het veld ... 
Gelukkig laten de vogels hem niet in de steek. 
Een teder verhaal over vriendschap, moed en doodgewoon jezelf zijn.  

Ken je dat gevoel als je willens nillens in een rol geduwd wordt waar je eigenlijk niet in wil zitten? Of je moet streng zijn voor de goede vrede, of je moet even kwaad zijn terwijl je dat eigenlijk niet wil zijn of je moet een afwerende houding aannemen terwijl je eigenlijk liever zou koesteren? Welnu dat gevoel had ook Pieter de vogelverschrikker, hij wou de vogels niet afschrikken op het veld meer zelfs hij wou zelf zo graag eens vliegen. Maar ja de boer had hem in elkaar gestoken om af te schrikken en dat moest hij doen. Hij stond daar maar eenzaam en alleen, zo verdrietig in de regen. Toen het lente werd en moeder merel haar nest diende te bouwen keek Pieter naar zijn buik en zijn ware natuur nam de overhand. Moeder merel mocht plukjes hooi uit zijn buik trekken. Eerst dierf ze niet want ja, vogels zijn nu eenmaal bang van vogelverschrikkers, maar ’t mocht. Toen enkele dagen later kleine mus uit zijn nest was gevallen bood Pieter hem zijn jaszak aan en hij mocht zelfs enkele graantjes van het veld pikken en Pieter moedigde hem aan om te vliegen. Pieter werd niet allemans vriend maar alle-vogels vriend. ‘t Was als vogel heerlijk vertoeven in de nabijheid van Pieter tot wanneer de boze boer met sigaar in de mond en armen in de lucht in een boze bui Pieter uit de grond trok en in de rivier gooide. Maar wat Pieter niet wist is dat als je warmte geeft je ook warmte krijgt en alle vogels schoten te hulp, meer zelfs ze vervulden zijn stoutste droom.
Ach, ik schreef dit terwijl ik al bladerend dit mooie voorleesboek las. De warmte stroomt er letterlijk uit. Dit is een verhaal op groot boekformaat met Rosemarie De Vos terug op haar best, prachtige grote illustraties waar zoveel in te zien en over te vertellen valt waarbij je hier en daar een klein detail kan oppikken om even in te zoomen. Een andere keer zie dan weer wat anders want dit verhaal voorlezen zal je niet één keer maar veel keren doen!
Rosemarie & Brigitte jullie veroverden mijn (voorlees)hart.
 
Jan Stevens