Ik moet

Een cadeauboek waarin tekst en tekeningen elkaar aanvullen en versterken
ik moet niets. Maar dat is natuurlijk onzin. Ik moet wel iets. Misschien moet ik wel alles wat ik doe en denk. Als ik denk dat ik in wezen ongelukkig ben, moet ik dat misschien wel denken, ook al ben ik het helemaal niet, hoe kom ik erbij... Iets anders dan moeten is er niet. Een bloem moet bloeien. Een vis moet zwemmen. Een kikker moet kwaken. Het is maart. Rana esculenta. Ik houd van de lente.

“ Ik moet niet denken
dat gisteren alles anders was
dan vandaag
Morgen moet ik
Dat maar denken, niet vandaag. “
 
Dit is de eerste tekst die je tegenkomt als je dit wonderlijke boek openslaat. Geloof me als je dit ziet liggen in de boekhandel ga je het zeker in je handen nemen. Een prachtig doorzichtige matte stofomslag met in rode letters IK MOET erop, doorheen schijnt een jongen verkleed als cowboy, zorro-achtige figuur. Ik zou stuk voor stuk alle teksten hardop willen voorlezen en iedereen zal ergens iets vinden dat op zijn of haar lijf is geschreven. Toon Tellegen is een woordkunstenaar maar al die woordenpracht wordt hier nog versterkt door het schitterend vaag mysterieus tekenwerk van Ingrid Godon. Deze illustraties in potloodlijn met een flou en vlekkerige laag overheen gezet zijn van een wonderlijke schoonheid. Ik word er niet vrolijk van maar ze raken mij diep, ergens melancholisch, ergens droevig, ergens afstandelijk.
Is dit een kinderboek? Kan zijn, ’t staat vermeld als een prentenboek > 6 jaar. Maar dan zal het wel een boek zijn waar veel papa’s en mama’s hun haartjes op hun armen van zullen rechtop komen te staan.  
Dit is een topper als cadeauboek voor de aankomende feesten deze winter, iets dat je schenkt aan hen die gevoelig zijn aan mooie woorden en zich graag laten verwonderen over mooie beelden.
 
Jan Stevens

Dit boek ligt al een poosje op mijn desk, het andere ”Ik wou” staat ook in mijn kast. Ik moest er plots in deze cadeautjestijd aan denken want als er nu één boek bij uitstek een geschenktip kan zijn dan is het wel dit prachtig exemplaar. Er is zoveel zorg aan vorm en uitgave besteed. 
Waar in “Ik wou” het telkens prachtig afgewerkte portretten waren zijn de illustraties hier eerder schetsmatig maar daarom niet minder mooi. Hier en daar met geel doorzichtig kalkpapier bedekt. Het zijn stuk voor stuk juweeltjes. Ik ben nu eenmaal een absolute fan van Ingrid Godon. Maar uiteraard ook van Toon Tellegenen zijn teksten en gedichtjes. Voor mij leeftijdloze teksten, poëzie hoe kinderlijk ze soms lijken.
Het hele boek is er één van ‘moeten…’
Je grenzen kennen, beslissingen nemen, opschieten, gelukkig zijn maar evengoed wordt dat moeten in de tekst naar “Niet moeten” omgedraaid zoals: “Ik moet niet langer nadenken over wat ik moet.” Of zelfs het hele mooie fragment op pagina 12: “ Ik moet ja zeggen tegen het leven… Ik wil helemaal geen ja zeggen tegen het leven. Liaat het leven maar eens iets tegen mij zeggen.” Mooi toch?
Ik zou elke tekst wel willen weergeven, maar beter is om zelf dit mooie boek aan te schaffen of  tegen aan een dierbare.
Trouwens nog en ander deel “ Ik denk” bezit ik nog niet.” J
 
Lut Delanghe.

Een kijk op dit wonderljke boek vind je hier
Meer over Ingrid Godon