De plectrumfabriek

Voor een beter betaalde baan in een theater annex bioscoop verhuist de vader met zijn gezin naar een winderig havenstadje. Voor Wessel, de jongste zoon, verandert er meer dan alleen het decor; het nieuwe huis boven het theater blijkt een wonderlijke maar rusteloze plek. Wessel laveert tussen zijn moeder, voor wie het dagelijks leven vaak te veel is, zijn vader, wiens artistieke ambities groter zijn dan zijn werk toelaat, en zijn broers, die zich van niets en niemand iets aantrekken. Hij maakt nieuwe vrienden en al zwervend in en rond het theater stoken ze elkaar op met hun verzinsels. Stan, een gitaarheld in wording, neemt daarbij een bijzondere plaats in.

Vlot geschreven anekdotische comming-of-age roman, die de tijdsgeest van de jaren '60-'70 mooi weergeeft. Het is de debuutroman van Vincent van Warmerdam, die elektrische gitaar speelt en componist is bij o.m. 'De Mexicaanse Hond/Orkater', een theatergroep die een mengeling van absurd theater, bijzondere beelden en eigenzinnige popmuziek op het podium brengt. Hij schreef ook muziek voor de films van zijn broer Alex van Warmerdam. 
Het boek lijkt op het dagboek van Wessel: van zijn 11 jaar als hij verhuist naar de flat boven het theatercomplex REX, tot volwassen man ergens in de twintig. Vaak heel herkenbare situaties.
 
Van Warmerdam schrijft kernachtig en gebruikt korte, heldere zinnen. Dit zorgt ervoor dat je het in één ruk uitleest.
Toch blijf ik hier en daar op mijn honger zitten wat de uitwerking van de nevenpersonages betreft. Die zijn allemaal nogal summier beschreven. Het einde komt nogal abrupt over.
 
Graag gelezen met een glimlach op het gezicht. (O.m. door de persoonlijk herkenbare theater-situaties)
 
 
Jan Rooms