Roofbloem, een keuze uit de poëzie

‘Je begint met de zeggen dat je een dichter bent en dan ga je steeds meer d’ rin geloven en op een gegeven moment moet je ook wat schrijven. Dus daar kom je dan niet onderuit hè.’ De gedichten van Jan Arends zijn luchtig, vanzelfsprekend en angstaanjagend ineen. Ze hebben een groot stempel gedrukt op de Nederlandse poëzie en nog niets van hun zeggingskracht verloren. Arie Boomsma verzamelde de mooiste uit Arends’ kleine, maar uiterst krachtige oeuvre.
 
Ik las al eerder het (voor mij toen onbekende) werk van Jan Arends. Ik vond het meteen krachtige poëzie. Met weinig woorden zoveel kunnen uitdrukken, goed geplaatste zinnen die een gekweld beeld weergeven.
 
Een strelende hand doet mij ook pijn. Jan Arends
Hoe gekweld kan een mens zijn?
 
Ik vond het interessant om nu ook eerder werk van Arends te lezen. De zinnen veel meer barok, veel bloemrijker dan zijn latere, sobere, zelfs karige woordenperiode. Heel wat gedichten in deze bundel zijn ook te lezen in ‘Lunchpauzegedichten’. In dit boekje zijn de gedichten verdeeld in verschillende hoofdstukken : vroeg werk, karige taal, liefde, ander werk, over schrijvers en dichters, angst en schaamte. Je krijgt daardoor iets meer achtergrond. Wat ik vooral boeiend vind is dat ik meer wil weten over Jan Arends zelf. Dat wordt wat extra surf- en leeswerk…

Saskia van Bastelaere