Een stap te ver

Is weglopen echt de beste oplossing?
Een gelukkig huwelijk. Een gezin. Een fijn huis. Waarom loopt Emily Coleman op een ochtend zonder om te kijken weg van dit alles - om onder een andere naam helemaal opnieuw te beginnen? 

Emily heet nu Cat en ze werkt in Londen bij een reclamebureau. Ze deelt een huis met een nieuwe vriendin, Angel. Cat heeft elk spoor naar haar oude leven zo goed gewist dat niemand haar weet te vinden. Maar ze kan het verleden - en haar herinneringen - niet volledig begraven. Dan komt het moment dat Cat onder ogen moet zien wat ze heeft gedaan: een schokkende onthulling die haar uiteindelijk over de rand duwt... 

Dit is het eerste boek van Tina Seskis die toe dan toe geen schrijfster was maar dit boek sloeg blijkbaar in als een bom. Het verhaal begint als een zekere Emily op een zomerdag haar huis & gezin verlaat met de bedoeling een nieuw leven op te starten.
Ondanks de emotionele beschrijving van haar gevoelens kan zij die stap toch vlot zetten, diezelfde dag heeft ze al een woning, een vriendin en al heel gauw een nieuwe job. Tussendoor lezen we veel via flashbacks over haar jeugd en haar verleden. Blijkbaar heeft ze een tweelingzus maar de verbondenheid die de meeste twins hebben voelen zij absoluut niet. De oorzaak ligt grotendeels aan hun moeder Frances die het kind liever ziet dan het andere ook al doet zij nog zo haar best om de twee meisjes gelijk te behandelen. De gevolgen zijn voor de tweeling desastreus.
Ondertussen is er een jaar voorbij nadat Emily vertrok. Ze laat zich nu Cat nomen, heeft een job in een reclamebureau, geld, vrienden, een nieuwe woonst maar echter ook een drank- en drugprobleem. Iets dat haar uiteindelijk de das omdoet als ze verdacht wordt op de moord van een man waarmee ze een one night stand mee gehad heeft. Naast Emily haar verhaal, haar verleden zijn er nog verschillende andere nevenverhalen o.a. dat van haar zus, van haar man, het verleden van haar vriendin Angel, vooral dat laatste brengt niks bij het verhaal. De allerbelangrijkste vraag: “ waarom liet Emily haar gezin in de steek? ” wordt niet beantwoord, enkel op het eind van het boek.
Ik vind niet echt een thriller zeker geen literaire thriller. (voor zover dit begrip een betekenis heeft) Er zijn heel weinig elementen die dit verhaal echt spannend maken, eerder een verhaal over weglopen van je problemen, verslaving, falende ouders… Het einde is niet te voorzien en dat maakt dan echt veel goed, de epiloog is dan weer te mooi om waar te zijn.
Een aanrader voor iedereen die houdt van een vlotte schrijfstijl en zich niet stoort aan soms lange beschrijvingen van onbelangrijke zaken. ’t Voelt aan alsof Seskis iets te veel in haar eerste boek wou stoppen.
 
Lut Delanghe