Speel met vuur

Julia Ansdell raakt in de greep van de Incendiowals, een merkwaardig muziekstuk dat ze bij toeval ontdekt in een antiekwinkeltje in Rome. Als Julia de wals thuis in Boston voor de eerste keer speelt, heeft de muziek een onverklaarbaar angstaanjagend effect op haar dochtertje; ze lijkt wel behekst. Vastbesloten de oorsprong en het geheim van het muziekstuk te ontrafelen reist Julia naar Venetië. Daar raakt ze verstrikt in de webben van een oppermachtige familie die ver zal gaan om Julia in haar zoektocht tegen te werken. Heel ver…

Recenseren is niet altijd gemakkelijk, het is en blijft een persoonlijke mening die anderen al dan niet aanzet tot lezen. Bij sommige boeken is het glashelder: “ Ik ben er weg van en iedereen zou dit moeten lezen!” Andere keren heb ik mijn twijfels wel een goede setting, originele invalshoek maar toch… Terwijl dit voor anderen geen probleem is.
“Speel met vuur,” is er dan zo ééntje. Ik heb, wel een tijdje geleden veel thrillers van haar gelezen en ik las ze graag. Dit is een ander soort boek, wat ik net goed vond. Je kan het geen thriller noemen alhoewel er naar het einde toe wel wat achtervolgingen en schietpartijen zijn om het zo te laten lijken. Zoals zo vaak zijn er twee verhaallijnen die op één of andere wijze moeten samenvloeien in één boek, er is een verband.
Er is het verhaal van Julia, tweede violiste van beroep. Ze is in Rome voor een optreden en vindt er in een winkeltje een oude partituur van een onbekend muziekstuk. Eens ze thuis het muziekstuk wil spelen gebeuren er heel bizarre en onverklaarbare dingen. Niemand gelooft haar en de mensen rondom haar vinden dat ze beter zou opgenomen worden om tot rust te komen. Dit is het moment dat ze beslist om samen met haar vriendin mee te reizen naar Venetië om uit te zoeken hoe het nu precies zit met dat muziekstuk: “ Incendio van L. Todesco.”
De tweede verhaallijn en voor mij de beste gaat over Venetië eind jaren dertig. Lorenzo is een jonge violist die afstamt uit een familie van vioolbouwers en -spelers. Je voelt doorheen het verhaal de rassenhaat in het fascistisch Italië opborrelen. Sommigen zoals zijn broer en een niet-Joodse vriend van zijn grootvader hebben dit door maar Lorenzo leeft in zijn eigen “Muziekwereld” en zijn liefde voor Lauro, een celliste. De hele Joodse gemeenschap wordt tenslotte opgepakt en weggevoerd naar vernietingskampen. Je leest over oorlog, jodenhaat, verraad en een ontluikende maar onmogelijk liefde. Helaas nog steeds heel actueel.
Er is wel aandacht voor degenen die hun ogen niet sluiten, op gevaar voor hun eigen en het leven van anderen. In de epiloog zijn er een pak historische aantekeningen die ruimschoots aangeven dat deze toestanden geen fantasie zijn.
Het minst sterke deel situeert zich in het eindhoofdstuk van Julia. Het wordt alsmaar gekker en onsamenhangend. Er is daar zogenaamd een verklaring voor maar die vind ik nogal dunnetjes. Het lijkt erbij gesleept om alles te laten kloppen, ook de zogezegde duistere krachten.
Het blijft wel een vlot lezend boek met inhoud.
 
Lut Delanghe