Black eyed susans

Op haar zestiende werd Tessa Cartwright door een seriemoordenaar voor dood achtergelaten op een akker in Texas, samen met de lichamen van drie andere slachtoffers. Ze was de enige overlevende, met slechts vage herinneringen aan wat haar was overkomen. Vanaf die dag stond zij bekend als een van de 'Black-Eyed Susans', een bijnaam die verwees naar de bloemen die groeiden op de vindplaats van de meisjes. Het was Tessa's verklaring die de dader in de dodencel deed belanden. Althans, dat dacht ze...

Bijna twintig jaar later ontdekt Tessa bij haar huis een veld vers geplante, bloeiende Black-Eyed Susans. Ze gelooft dat het een teken is van de moordenaar, die nog vrij rondloopt. Bang geworden dat door haar nu een onschuldige vastzit, besluit ze de verdediging te helpen. Maar ze wordt geplaagd door flarden van herinneringen en vreest voor de veiligheid van haar dochter. Wat niemand weet is dat het angstige, fragiele meisje dat Tessa was, een muur van geheimen om zich heen heeft gebouwd.

Na enige vertraging had ik hem eindelijk in handen. Black-Eyed Susans, eerder las ik Beste Tommie en deze wou ik al een hele poos. Zoals je kan lezen op de achterflap wordt door een toevallige wandelaar mét hond een graf ontdekt, een graf met verschillende botten, een intact lichaam en een nog levend meisje Tessie. Tessie de enige overlevende heeft weinig of geen herinneringen. De slachtoffers, dus ook Tessie krijgen in de media al gauw de naam Black-Eyed Susans verwijzend naar de weelderige hoeveelheid van deze bloemen  die over het graf groeiden. Ondanks haar gebrekkige herinneringen is het toch Tessie haar getuigenis die de vermoedelijke dader  naar de dodencel stuurt. Ze stond toen zwaar getraumatiseerd, onder druk en doodsbang in de rechtszaal.
In het eerste deel van het boek wordt er verteld vanuit ‘Tessie 1955’ en ‘Tessie heden.’ Afwisselend lees je haar gesprekken met haar psycholoog, de relatie met haar  boezemvriendin Lydia en 20 jaar later over de vrouw die nog steeds vecht met haar demonen en overbezorgd is voor haar 17-jarige dochter Charlie.
Nadien volgt nog een tweede deel ‘Het aftellen,’ dat letterlijk naar de uitvoering van de doodstraf van de seriemoordenaar loopt. De twijfel bij Tessie slaat toe als zij merkt dat er midden februari op verschillende plaatsen vers geplante Blak-Eyed Susans verschijnen. Loopt de moordenaar nog vrij rond en zit de verkeerde man in de dodencel?
Ze helpt daarom een team dat met man en macht en hedendaagse technieken zoekt naar nieuwe aanwijzingen om de juiste dader te vinden. Wat volgt is een spannende speurtocht met een uniek plot! Meer kan ik er niet over kwijt, behalve: “ Ten zeerste aan te raden ! “
 
Lut Delanghe