Teleurstellen vergt lef
De jonge Özge is dol op de zee en fantaseert over een avontuurlijk leven, terwijl haar ouders van haar een gedegen en voorspelbare carrière eisen. Haar vader wil niets liever dan dat ze, net als haar zus, ingenieur wordt.
Özge probeert met vallen en opstaan haar eigen stem te vinden, hetgeen extra wordt bemoeilijkt door de conflicten tussen seculiere en fundamentalistische stromingen en de militaire spanningen in Turkije. Zou ze - net als Jacques Cousteau diepzeeduiker kunnen worden? Of actrice? Zou ze het iedereen naar de zin kunnen maken, inclusief zichzelf?
Een echt coming-of-age - verhaal dus, herkenbaar voor iedereen die zich niet in een hokje wil laten stoppen.
In deze verrassende en grappige graphic memoir vertelt Özge haar verhaal via prachtige collages, waarin ze beelden van de zee, politiek, vriendschap en wetenschap aan elkaar knoopt.
Een welgemeende sorry, Guus van Sonsbeek http://www.soulfoodcomics.nl , je was zo vriendelijk om mij meteen een exemplaar van "Teleurstellen vergt lef" op te sturen, eerlijk gezegd ik stond aan mijn voordeur te trappelen van ongeduld om het in ontvangst te nemen en dan toch pas nu mijn leeservaring opschrijven? 't Was niet slecht bedoeld, de combinatie van verhuis en een héél lange reis naar Vietnam nam veel tijd in beslag. Maar "Teleurstellen vergt lef" bleef in mijn hoofd ronddraaien en ik kon het niet van mijn bureau weghalen. Leeservaringen noteren zijn somtijds gemakkelijk en routineus maar kleine meesterwerkjes vragen méér dan dat, veel méér. Ik kan bezwaarlijk spreken van een leeservaring, het lezen van dit boek was een emotionele ervaring. Ik heb bewust geen andere recensies, wellicht veel uitgebreider en professioneler dat dit hier, gelezen. Ik wil mijn geest niet laten vertroebelen. Zo'n puur boek vraagt ook puurheid in schrijven. Dit werk is zo meerlagig en nu het hier na al die tijd voor mij ligt begrijp ik het pas. Mijn haren komen er terug van rechtop staan. Özge graaft hier zo diep in haar leven en durft zich blootgeven als geen ander. Zij doet dit met een bedrieglijke eenvoud en echt plezante tekeningen in een schitterende mengelmoes van karakters, collages en emoties. Zij houdt je als geen ander geboeid met haar cartoneske, stripachtige kleine beelden die dan weer in grotere gehelen gevat zitten. Dit is niet alleen een geestelijke roadtrip doorheen het brein van een opgroeiend uitzonderlijk kind en een onbegrepen puber die haar dromen najaagt maar ook een beschrijving van een periode in Turkije die heden ten dagen blijkbaar nog steeds het land teistert. En terwijl ik dit schrijf en herlees zie ik de conflictsituaties in haar gezin terug opduiken, conflicten waarin een moeder op haar eigenste wijze opkomt voor haar kind en een vader die het goed voorheeft maar het niet kan waarmaken.
Hartverscheurend mooi, ontstellend lief getekend maar een wolf in schaapsvacht!
Jan Stevens