De zevende dag

Yang Fei wordt geboren in een rijdende trein en opgevoed door een wisselwachter. Wanneer hij op zijn 41ste overlijdt, is er geen geld voor een graf. Daardoor is hij gedoemd tot rusteloos rondzwerven in het hiernamaals. Hij ontmoet de doden uit zijn eigen leven, zoals zijn vader en zijn ex-vrouw, maar ook de slachtoffers van het moderne China: de zelfmoordenaars, orgaanverkopers, onschuldig terdoodveroordeelden. De reis van Yang Fei brengt de diepgewortelde absurditeiten in de ziel van de Chinese natie naar…

Je kan dit lezen als een omgekeerd scheppingsverhaal, als een maatschappijkritisch verhaal, als een vermakelijk en plezant boek of als een modern parabel. Maar één ding is zeker dit ga je graag lezen.
In ‘de Zevende Dag’ ziet het hoofdpersonage Yang Fei het licht in een rijdende trein. Niet zomaar, terwijl zijn hoogzwangere moeder denkt te moeten persen omwille van buikkrampen floept hij eruit en belandt via het open gat op de treinrails. Een plichtgetrouwe wisselwachter, toonbeeld van een partijvolgeling vindt hem en voedt hem als zijn eigen kind op. Op zijn 41-ste levensjaar wordt Yang fei uit het leven gerukt tijdens een brand in een restaurant. Tot daar het enigszins normaal relaas maar dat is buiten de verhaalkunst en het surrealisme van Yu Hua gerekend. Wat volgt is een onvergetelijk relaas over de zwerftocht tussen twee werelden in. Een tocht waarbij oude bekenden en lotgenoten elkaar tegenkomen in een parallelle wereld voorafgaand aan ‘De crematie.’ Hij komt zoals zichzelf tegen maar ook de absurditeit van de Chinese cultuur, wrang maar bovenla erg grappig. Laat je echter geen rad voor de ogen draaien en lees aandachtig want dit boek zit verdraaid goed en vakkundig elkaar. Ik heb meermaals moeten ervaren dat niets in dit epos met zachtaardige skeletten en absurditeiten zomaar neergepend is.
 
Jan Stevens