BLOW-UP

Een enorme knal. Metaal op metaal. Een fiets die door de lucht gekatapulteerd wordt. Een lichaam schuift over het wegdek, botst tegen de vangrail en blijft roerloos in de grasberm liggen. Saskia, een jonge amateurfotografe, gelooft haar ogen niet wanneer ze rond middernacht getuige is van een afschuwelijk verkeersongeluk. Op het moment van de aanrijding zit ze met haar vriend Ruben in de uitkijkpost van een oude watertoren om beelden te schieten van een vos en haar welpjes. Maar wat ze door haar lens ziet is iets helemaal anders. Een donker silhouet, zwalpend en duidelijk onder invloed van drank, stapt uit de wagen. Klik. Totaal verbijsterd zoomt Saskia in op zijn gezicht. Klik. Haar ogen sperren zich open van herkenning. Haar blik glijdt naar zijn wagen. Klik. En dan scheurt hij ervandoor... Maud Gelderman en haar team staan voor een raadsel. Wie heeft het slachtoffer, een jonge studente uit Gent, voor dood achtergelaten? Wat heeft de dader nog meer te verbergen? Het bewijs bevindt zich op de geheugenkaart van een Canon. Maar waar blijft Saskia?
 

Terwijl ik Blow-up van Belinda aan het lezen was kon ik mij niet ontdoen van dat hedendaags containerbegrip ‘Literaire thriller.’ Mocht ik ergens enige affiniteit hebben met dit begrip dan zou ik dit als uitgever zeker een plaats geven op de cover. Maar ik vermoed dat er een beter begrip voor Aebi haar werk bestaat nl. “Intelligente thriller.” Het ogenschijnlijk los uit de pols geschreven misdaadverhaal, want een thriller kan je dit eigenlijk niet noemen verraad een groot vakmanschap. Misschien moeten we hier ook even afwijken van de terminologie en ‘vakvrouwschap’ introduceren, want Belinda kent haar vak als geen ander. met Blow-up levert ze hier wederom een puike prestatie af die je meeneemt in een zeer realistische rush van Maud en haar rechercheursteam. Intelligent, omdat dit boek zo mooi geconstrueerd is waarbij je via een aantal in de tijd geplaatste hoofdstukken serieus getriggerd wordt door te lezen. Tijdens het lezen valt uiteraard één en ander op zijn plaats. Het één al verrassender dan het ander maar steeds genoeg om die ‘aha-reactie’ te ontlokken die ik zo graag ervaar bij thrillers. Belinda speelt ook met de vertelperspectieven van de verschillende spelers iets wat het lezen een grote meerwaarde biedt. Het is niet steeds zwart-wit net zoals het dagelijks leven waar veel grijs in zit. Niettegenstaande de dader al vrij gauw ten tonele verschijnt kan Aebi de lezer tot op het eind boeien met een resem intriges, mooi uitgediepte karakters en wendingen die je toch af en toe nog eens op een verkeerd spoor zetten. Schuldgevoel, de kern van het verhaal raakte bij mij een gevoelige snaar.  

Belinda, ik begin als sporadisch thrillerlezer zowat verslaafd te geraken aan jou. 

Jan Stevens
 

Een mooie review van Sonja Hofmans vind je ook hier. Onze Noorderburen kunnen belinda Aebi blijbaar ook smaken!
 

Met haar nieuwste boek Blow-up neemt Belinda Aebi (voorlopig?) afscheid van haar Gentse geesteskinderen, rechercheur Maud Gelderman en haar team. Haar zevende misdaadroman, of is het een thriller, is anders dan anders want deze is op een opvallende manier neergezet. Je weet onmiddellijk wie de schuldige is, zelfs vooraleer rechercheur Gelderman aan haar opdracht begint. Dergelijke verhalen neerschrijven is geen eenvoudige opdracht, je moet als thrillerauteur immers de spanning en spanningsopbouw nauwgezet in de gaten houden.

Vanuit een uitkijkpost spot en fotografeert Saskia dieren. Deze amateurfotografe is tijdens het nachtelijke spotten samen met haar vriend Ruben getuige van een ongeval, waarbij sprake is van vluchtmisdrijf en het aangereden meisje voor dood wordt achtergelaten. Met een automatische reactie maakt ze hiervan foto’s, na de blow-up (!), de uitvergroting van deze foto’s, stelt ze tot haar verbijstering vast dat ze de gevluchte aanrijder herkent. Hij is een bekende topman uit de mediawereld. Saskia besluit om niet naar de politie te stappen, maar de schuldige te chanteren. Tegen de wil van haar vriend in. Ruben gaat als proefpersoon naar het UZ Gent om daar gedurende een week een nieuw geneesmiddel uit te testen.
Hoe een jeugdtrauma jaren later nog tot uitbarsting komt en kan leiden tot verschrikkelijke gebeurtenissen. Hoe een hechte vriendschap tussen twee mensen evolueert, nadat één van die twee een grote fout heeft gemaakt. Het laatste thema uit het boek behandelt de digitalisering in de medische wetenschap. Een wel erg beangstigende vaststelling!

Belinda Aebi wordt nog steeds ondergewaardeerd, onderschat door veel thrillerlezers in Vlaanderen en Nederland. Volkomen onterecht! Deze auteur beschikt over een bijzonder vlotte pen waarmee ze in een vloeiende taal een spannend en boeiend verhaal weet neer te zetten. Zonder franjes geeft ze haar verhaal weer; korte dialogen en een erg toegankelijke schrijftaal zijn haar troeven. Uitermate geschikt voor een zeer ruim lezerspubliek. Het politieonderzoek is ondergeschikt aan de andere verhaallijnen. Het plot is niet echt ingewikkeld, het is echter wel keurig uitgetekend. Vakwerk. Zoals in haar vorige boeken heeft Aebi ook nu weer haar vertrouwde seriepersonages niet erg diep uitgewerkt. Precies alsof ze in haar hoofd al afstand heeft genomen van het rechercheteam van Maud Gelderman. Dit heb ik echter niet als een storende factor ervaren; het zijn de andere hoofrolspelers in Blow-up die centraal staan en waarbij flink wat emoties worden opgeroepen. De onderwerpen vloeien harmonieus in elkaar. Vluchtmisdrijf, haat en wraakzucht, chantage, de evolutie in de moderne medische wereld…. Elk afzonderlijk onderwerp levert een eigen bijdrage aan dit verhaal. Mensen zijn, gelukkig maar, nog steeds geen machines of robots. Er kan echt wel wat aan haperen…
Geboeid was ik vanaf de allereerste pagina. Benieuwd wat ging volgen. Dit boek bevat geen doorsnee verhaal over “wie heeft het gedaan”… Ik zou Blow-up zelfs typeren als een psychologische misdaadroman.

Het achtste boek wordt een stand-alone. Wat nadien gaat volgen… zelfs de auteur weet het nog niet. Krijgt ze toch opnieuw de smaak te pakken om verder te gaan met Maud Gelderman en co? Is er ook nog een specifieke reden om Blow-up aan te schaffen? Jazeker: de schrijfster schenkt haar royalty’s van dit boek integraal aan Artsen Zonder Grenzen. Dergelijk diepmenselijk gebaar verdient dan ook een tegenprestatie van de lezers. Kopen!

Guy Doms