De keukenprins van Mocano

Ik heet Max. Voluit: Maximiliaan Leeuwenhart de Prins. Mijn vader is namelijk een prins. Niet die van Nederland of België natuurlijk. Hij is de prins van Mocano.
Ik woon niet in een kasteel, nee, zelfs niet in een huis. Ik woon in een keuken. Die keuken is niet zomaar een keuken. Het is een gevangenis keuken. En het is niet zomaar een gevangeniskeuken. Het is een KOLOSSALE gevangeniskeuken waar heel wat avonturen te beleven vallen.
Een briljante nieuwe reeks voor kinderen vanaf 8 jaar. Fantasierijk, spannend, en met heel veel plaatjes.

Ik hou wel van een boek met een hoek af. Hoe gekker hoe liever zeker voor jeugdboeken want hoe jonger ze begeesterd geraken van woorden, zinnen en verhalen hoe sterker het enthousiasme voor het lezen zal zijn. “De keukenprins van Monaco” is daar nu hét voorbeeld van. Gekker, gekker, knotsgek maar ook echt grappig en dat is niet alleen de verdienste van de strip-gedroedelde illustraties maar ook van de leuke no nonsense verteltrant. Een boek dat je voorschotelt aan zij die nog ietwat moeten getriggerd worden om te lezen want de ervaren jeugdlezers leest dit met een lach op het gelaat in één ruk uit. Alle karakters in dit boek zijn geweldig uitvergroot net zoals de keuken waarin ze werken. Max een jongen die ‘zonder papieren’ stiekem meeleeft met de groteske kokkin in de keuken van een gevangenis doet op een dag en wel heel bijzondere ontdekking. Een geheime deur binnenin een fornuis. Meteen de start voor een onderzoek.
Ik ben opgegroeid met Pietje Bell en als ik deze boeken in handen krijg dan vind ik het soms wel jammer dat ik al 60 jaar ben. Wat had ik daarvan genoten als 10-jarige knul die altijd wel ergens zat met een boek.
 
Jan Stevens