Zuster

Zuster Amaranta had zoveel gedaantes kunnen aannemen: die van een moeder, van een vrouw op een toneel, van een zelfmoordenares, van een verleidster. Maar zij besloot non te worden, ver van de begeertes en ongrijpbaarheden van de wereld.
De moeder-overste geeft haar de zorg voor de kinderopvang. Een van de kinderen, de zwijgzame Luca, lijkt haar opdrachten in te fluisteren. Zeer wereldse opdrachten die zij uitvoert, niet zonder moeite maar ook niet zonder genoegen.
Een leegte in haar is gevuld en zij vervolgt haar weg in het klooster.

Onder het motto klein maar fijn kan ik “Zuster” van Morco Lodoli alleen maar aanraden. Een wereld die ik niet ken daar ben ik steeds benieuwd naar. Geloofbelijdenis is iets waar ikzelf heel ver vanaf sta, ik begrijp het ook niet maar respecteer elk geloof zolang het niet aan de vrijheid van het individu komt. Tenzij het individu er zelf ( vrijuit?) voor kiest en dan is ‘Zuster’ wel een héél opmerkelijk boek. Amarante kiest vrijwillig voor een leven in dienst van die ene God. Maar waar men gedrag kan bepalen kan men de geest en de gedachte niet bepalen. Amarante is een vrijdenker in een besloten gemeenschap en dat botst, zeker wanneer dit opgemerkt wordt door moeder-overste en zij een taak als kinderverzorgster wordt toebedeeld. Ze doet dit niet graag en mede onder aansporing van de kleine stille Luca die haar blijkbaar aanstuurt gaat ze in stil verzet met als gevolg dat ze zichzelf en haar keuze dan wel kan aanvaarden. Naast dit prachtig, haast filosofisch wonderlijk verhaal is het de mooie prozaïsche taal die van dit kleinood een waar meesterwerk(je) maakt. Dit geef je alleen aan zij die echt graag lezen en van woorden houden.
 
Jan Stevens