De geschiedenis van de liefde
Leo Gursky tikt iedere avond tegen zijn radiator zodat zijn bovenbuurman weet dat hij nog leeft. Maar zijn leven was niet altijd zo eenzaam: zestig jaar geleden, in het Poolse dorp waar hij was geboren, werd Leo verliefd. Hij schreef een boek, een liefdesverhaal, en dat manuscript komt nu opeens weer tevoorschijn, met verstrekkende gevolgen.Niet ver vanwaar Leo woont, worstelt de veertienjarige Alma met het verlies van haar vader. Alma is vernoemd naar een personage in het boek De geschiedenis van de liefde, dat haar vader aan haar moeder gaf toen ze elkaar net hadden leren kennen. Nu is haar moeder onder mysterieuze omstandigheden gevraagd het boek te vertalen. Dit betekent voor Alma het begin van een avontuur, om haar naamgenote te vinden en haar familie te redden.
De geschiedenis van de liefde veroverde niet alleen de harten van recensenten maar ook die van tienduizenden lezers. Deze uitzonderlijke roman is een ware geschiedenis van de liefde: een verhaal dat overloopt van humor, ironie en passie - een prachtige vlucht van de verbeelding.
Als een boek ècht goed is, zal ik het herlezen, dit is m'n nieuwe voornemen. Met dit boek voegde ik meteen de daad bij het woord. Ik vond het nu nog veel mooier dan bij de eerste lezing, dit boek tuimelt zo maar m'n top tien binnen, het is een plakkertje ! Gemakkelijk ? Nee, maar eens je doorhebt wie aan het woord is lees je een wondermooi verhaal van zoekers en vinders, van verliezers die uiteindelijk heel veel winnen, maar soms lijkt het net andersom. Drie mensen, een boek, een boek ín het boek, en liefde, héél véél liefde.
Elk hoofdstuk laat een persoon aan het woord, de hoofdstukken en zo ook de personen, zijn herkenbaar door een kenmerk. Leo(pold) Gursky is "Het hart", Alma Singer is "Het kompas", bij "Het boek" is Zvi Litvinoff als derde persoon aan het woord. De hoofdstukken volgen elkaar steeds in dezelfde volgorde op.
“Het hart, Leo Gursky," hij lijdt aan hartfalen, leren we kennen als een oude joodse man die z'n levenseinde voelt naderen. Hij vluchtte uit Polen naar New York en ging als slotenmaker aan de slag . Bruno, z'n allerbeste vriend ooit, woont in hetzelfde gebouw. Ze zijn elkaars ultieme levenslijn. [......Bruno, mijn oude getrouwe. Ik heb hem niet voldoende beschreven. ........ Het zachte dons van je witte haar dat luchtigjes om je hoofd speelt als een half verwaaide paardebloem. Heel vaak, Bruno, kom ik in de verleiding om je op je hoofd te blazen en een wens te doen. Slechts een laatste restje fatsoen houdt me tegen. .....]. Als je het mij vraagt mag je je gelukkig prijzen met een tedere vriendschap als deze. Alma Mereminski is Leo's eerste en enige liefde. Vóór de tweede WO vlucht zij naar New York, waar ze trouwt met Mordecai Moritz. Alma was zwanger van Leo's zoon, Isaac die later een bekend schrijver wordt. Leo zal z'n ganse leven bezeten blijven door Alma en Isaac. Nu z'n einde nadert schrijft hij een tweede versie van z'n originele manuscript. Hij noemt het "Woorden voor alles" en stuurt het op naar Isaac.
"Het kompas, Alma," zij is een zoekende ziel, is de dochter van Charlotte en David Singer. Ze heeft een broertje, die luistert naar de naam Vogel, want hij wou zo erg graag vliegen. Charlotte leerde David kennen in een kibboets in Israël. Hij sterft jong, en laat een weduwe en twee kleine kinderen achter. Hij schonk Charlotte "De geschiedenis van de liefde" en Alma werd vernoemd naar het personage uit dat boek. Het gezin woont in New York. Charlotte is vertaalster, en een zekere Jacob Marcus vraagt haar een boek uit het Spaans te vertalen. Alma ziet in Jacob een mogelijkheid het verdriet van haar moeder te lenigen. Ze schrijft hem in naam van haar moeder, en het rad van de liefde krijgt een nieuw elan.
"Het boek, Zvi Litvinoff," hij begon gewoon alles te herschrijven, is een jonge Poolse vriend van Leo, die tijdens de oorlog naar Chili vlucht. Leo vraagt hem z'n originele Jiddische manuscript van"De geschiedens van de liefde" te bewaren tot ze elkaar terugvinden. Zvi maakt zichzelf wijs dat Leo slachtoffer werd van de Shoah, en herschrijft het boek van z'n vriend in het Spaans. Het wordt uitgegeven en krijgt een zekere bekendheid.
Boeken zoeken mensen zoeken boeken. Iedereen heeft wel iets met schrijven, iedereen is zoekend en de liefde kijkt nauwlettend toe. De stijl van Nicole Krauss is aftastend, teder, repetitief, soms bedwelmend maar altijd verbluffend mooi. Ze zet haar personages neer met een kwetsbaarheid die je tegelijk aan het lachen en aan het huilen brengt en dat vind ik een ongelooflijke verdienste. Ga naar de boekhandel, de bib, waar dan ook, maar haal het in huis en lees deze geschiedenis. Bij het einde herbegin je gewoon van vooraf aan !
En toch.
Kathy Vastesaeger