Terug naar de bergen

Terug naar de bergen van Sarah Leipciger is een ontroerend boek over een bijzondere relatie tussen een vader en zoon, die constant strijden met de natuur, hun familie, de maatschappij en zichzelf. Een jongen rijdt een meisje aan, rijdt door en verdwijnt. Zijn vader is een jager die zijn dagen het liefst doorbrengt in de bergen maar jarenlang voor zijn kinderen is thuisgebleven nadat zijn vrouw hen in de steek had gelaten. Als de politie contact met hem opneemt omdat zijn zoon wordt vermist, vermoedt hij dat hij de enige is die hem kan vinden.

"Ontroerende roman over een bijzondere vader-zoon relatie" staat er vermeld op de cover van dit toch wel erg mooi maar bovenal speciaal verhaal. Laat je niet verleiden door deze publiekstrekkende zin. Dit is, althans voor mij geen ontroerend verhaal maar een verhaal over onkunde, over de onmacht om je gevoelens te tonen, over het schrijnend gebrek aan communicatie tijdens de opvoeding van je kinderen. En laat mij duidelijk zijn dit is geen veroordeling van het hoofdpersonage Tom die na de verdwijning van zijn vrouw alleen komt te staan om zijn twee jonge kinderen op te voeden. Hij doet dit met alles wat in zijn macht ligt en hij kwijt zich meer dan wie ook aan die taak. Hij legt ze zichzelf op. Tom kan alles, herstelt alles, fixt alles, regelt alles alleen beschikt hij niet over het empathisch vermogen om zich in te leven in de gevoelswereld van opgroeiende kinderen. Het boek start met een intrapper van jewelste, Curtis zijn ondertussen volwassen zoon veroorzaakt stoned achter het stuur een ernstig verkeersongeval met dodelijke afloop en vluchtmisdrijf. Tom die een echt natuurmens is en niets liever wil dan ergens buiten in de wildernis te leven van de jacht maakt zich ondertussen op om met zijn gehuurde planters enkel grote hectaren bos aan te planten. Zijn kinderen zijn het huis uit en ze zijn vervreemd van elkaar. Maar zoals het meestal gaat in crisissituaties zoeken kinderen steun bij hun ouders, terecht. Als Curtis dit ook probeert botst hij voor de zoveelste keer tegen het emotionele harnas waarin Tom zit en vlucht hij doelloos vol schuldgevoel weg om uiteindelijk bij Bollie de schoonmoeder van Tom te belanden. Zij woont op een verlaten eiland en leeft daar in etherische sferen. Tom, opgejaagd door een rechercheur gaat ook op zoek naar zijn zoon en vindt die tenslotte bij Bollie waar ook hijzelf geconfronteerd wordt met zijn eigen emotionele onmacht. Naar het eind toe zag het er naar uit dat alles naar een soort meligheid toe zou gaan maar niks is minder waar, de harde realiteit blijft overeind.
Zijdelings komen hier en daar nog enkele personage aan bod zoals Erin de zus van Curtis en enkele figuren die dan weer wel dicht bij Tom zijn. Deze eerder oppervlakkige karakters hoeven ook niet diepgaand beschreven te worden, het is het verhaal van Tom en Curtis, van vader en zoon. Prachtig boek voor wie graag enkele uitgediepte personages leert kennen in een bosbouw wereld met een prachtige omschreven ecologie.

Jan Stevens