zeldzame aarden

Binnen een tijdsbestek van 24 uur verliest een man de controle over zijn gehele leven: hij maakt een ernstige fout op het werk, hij vindt zijn kantoor verzegeld, hij ontdekt dat zijn compagnon is gevlucht en hem met de problemen heeft opgezadeld, hij breekt definitief met zijn partner - en intussen is zijn dochter van huis weggelopen. Hij voelt zich opgejaagd en vlucht, maar de plotselinge puinhoop van zijn leven maakt op hem ook de indruk van een nauwkeurig ontwerp.

Deze man is Pietro Paladini, de onbeweeglijke held van Kalme chaos, die wij negen jaar later in een omgekeerde situatie tegenkomen, dolend op zoek naar het gewone leven dat hij plotseling is kwijtgeraakt, of - en dat zal zijn ontdekking zijn - dat hij nooit echt heeft gehad.

Het is mij sinds ik begonnen ben met mijn bedenksels over boeken neer te pennen nog nooit eerder overkomen. Een boek lezen, weten dat je moet verder lezen, niet weten waarom, genieten van de prachtige taal om dan pas in de laatste drie hoofdstukken te beseffen waarom je dit moest lezen. “Zeldzame aarden” (2013) is het vervolg op “Kalme Chaos” (2006), het verhaal waarin Pietro Paladini, succesvol directeur van een tv-station in Milaan, zijn vrouw Lara verliest aan een aneurysma en alleen achterblijft met zijn 10-jarige dochter Claudia. “Kalme Chaos” heb ik niet gelezen maar dat is geen beletsel, ik zal het wel nog lezen! Nu zijn we acht jaar verder. Pietro heeft Milaan al enige jaren verruild voor Rome, is mede-eigenaar van een bedrijf in tweedehands auto’s en heeft al vier jaar een relatie met vriendin D. Dochter Claudia is inmiddels achttien. Als volledig onverwacht zijn compagnon het brein blijkt te zijn van een autozwendel en de belastingsinspectie zijn bedrijf verzegelt wordt Pietro gedwongen te vluchten. Dit is slechts de aanzet voor een retrospectie in zijn eigen brein en gedachten. Weergaloos is de grappige wijze waarop Veronesi de hoofdfiguur Pietro schijnbaar onbenullige details laat opmerken en beschrijven. Ze zijn uit het leven gegrepen en laten je balanceren tussen eigen kleinschalig geluk en de drang naar succes.
De krop in de keel kreeg ik inderdaad pas op het einde van het boek tijdens het gesprek tussen Claudia en Pietro wat meteen ook de reden is waarom je dit boek moet lezen. Dit hakt er behoorlijk diep in.
 
Jan Stevens