Stille grond
Glasgow 1983. Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. In dit gezin groeit Eve op, het jongere zusje.
Dertig jaar later. Eve werkt als docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat iemand in een kapel heeft achtergelaten: ‘Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.’ Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood.
Het verhaal, Glasgow ’83, tijdens een stormnacht verdwijnt een 6 -jarig meisje Rosie. Ruby is haar tweelingzus en ze hebben nog een jonger zusje Eve. Er volgt een tijdsprong van dertig jaar en we ontmoeten de volwassen Eve als docente wiskunde. Ze heeft geen vaste relatie en verdeelt haar tijd tussen haar werk en bezoekjes aan haar oude, verzwakte vader en Ruby die catatonisch is en verblijft in een verzorgingshuis. Eve’s leven wordt overhoop gehaald door een bericht die iemand achterliet in een biechtboek in een kapel, een bericht in verband met haar verdwenen zus Rosie. Ook nu ziet de politie hier niet echt iets in en het levert niks op. Wat volgt is de zoektocht van Eve naar haar verdwenen zus. Daarnaast loopt er nog een tweede verhaallijn over een jonge vrouw met kind en echtgenoot die verbonden zijn met een religieuze sekte. Deze vrouw begint zich serieus vragen te stellen over de leefregels van de sekte en hun leider.
Er wordt niet echt diep ingegaan op de invloed die de verdwijning/ontvoering van Rosie had op de familie doorheen de jaren nadien. Hoe is Ruby in deze geestelijke toestand gekomen? Ook de rol van de vader is erg vaag en met weinig diepgang, hij is weliswaar ziek en zwak maar daar blijft het bij. Dat geldt ook voor een oude schoolgenoot Grant wiens rol niet erg duidelijk is en een personage dat niet echt uitgewerkt is.
Alles is erg voorspelbaar, je weet heel vlug hoe alles in elkaar zal passen en het lezen is steeds een langzame stap dichter naar het plot toe. Een plot dat je eigenlijk al weet. Heel eenvoudig geschreven in korte hoofdstukken. Jammer dat het naar het eind toe plots in een versnelling gaat waarbij je ineens alles te horen krijgt waarbij er gelukkige een nog wel erg verassende wending bij hoort.
Lut Delanghe
Glasgow 1983, tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. In dit gebroken gezin groeit Eve op, hun jongere zusje.
Dertig jaar later. Eve werkt als docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat iemand in een kapel heeft achtergelaten: 'Het spijt me wat er gebeurd is met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.'
Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood. Stille grond is de derde thriller van Hilde Vandermeeren(1970) en haar meest persoonlijke boek tot nu toe. Ze is zelf de helft van een eeneiige tweeling. Na haar eerste twee geweldige thrillers 'Als alles duister wordt' en 'De toeschouwers' was ik erg benieuwd naar nummer drie. Dus was superblij toen ik deze won op Thrillerlovers.
De cover geeft goed de sfeer van het boek weer, die zich in Schotland afspeelt en de titel wordt ook duidelijk bij het lezen van het boek. Hilde heeft een hele mooie beeldende schrijfstijl waardoor je het verhaal als een film voorbij ziet schieten. Vanaf de proloog zit je in een soort spannende achtbaan waardoor je het boek niet meer weg kunt leggen.
Korte hoofdstukken en veel verhaallijnen die uiteindelijk allemaal samenkomen.
De hoofdpersonen Eve Thompson, het jongere sterke zusje maar toch getekend door de verdwijning van Rosie en Carol Jones die met haar man en dochter een teruggetrokken bestaan leeft volgens de leer van de sekte' De Orde van het licht'.
Op het eind toch een plot die je niet helemaal zag aankomen.
Hilde schreef dus drie verschillende thrillers die ook allemaal een ander soort sfeertje hebben. met deze heeft ze bewezen dat ze niet voor de grote buitenlandse auteurs hoeft onder te doen.
Dini van Heumen-Hoekman