Iedereen zegt dat ik mag huilen

Het hele huis lijkt wel verdrietig. En zo stil. Ik vind het erg moeilijk. Eerlijk gezegd snap ik er ook niet zoveel van. Wat is eigenlijk dood? Ja, je haalt geen adem meer, dat snap ik ook wel. Maar dan? Als ik dat vraag kijkt iedereen me een beetje vreemd aan. Een goed antwoord heb ik er dan ook nog niet op gevonden. Misschien is dat er ook wel niet. Ik denk dat niemand echt weet wat het is. Ik heb er wel ideeën over. Sommige zijn wel een beetje raar. Die vertel ik dan ook niet zomaar. Ik heb ze opgeschreven, in een klein groen boekje. Op de kaft heb ik in hele mooie letters geschreven ‘dood’.
 
In dit boek kom je dingen tegen die je misschien herkent, die je ook zo voelt of die je ook zou willen doen, of die je nog niet meegemaakt hebt. Misschien helpen die dingen je om de weg te vinden in alle emoties.
 
Ik werd een beetje stil van dit mooie boekje…De teksten zo herkenbaar, zo meelevend en mooi. Een prachtig boek om ‘dood’ bespreekbaar te maken met kinderen (vanaf de leeftijd van 6-7). Korte verhaaltjes worden afgewisseld met gedichtjes en doe-opdrachten. Een boekje dat kan helpen om beter om te gaan met verlies…Of het nu om oma gaat, opa, mama, papa, de hond of de guppie…
Een boekje dat in een ‘rouwkoffer’ niet zou mogen ontbreken en door de tips en doe-opdrachtjes echt bruikbaar is.
Enig minpuntje : soms verdwijnt de tekst een stukje in de illustratie. Dat maakt het lezen niet altijd makkelijk…

Tip: stop dit boek in de rouwkoffer op school   ( als die aanwezig is e, anders is het misschine een reden om die op te starten ...)

Saskia Van Bastelaere