Niets is wat het lijkt

Tanya Byron, vertelt over haar ervaringen als beginnend klinisch psycholoog op verschillende afdelingen van psychologische klinieken. Niets is wat het lijkt bevat de aangrijpende verhalen van de patiënten met wie Byron heeft gewerkt:
- die het hoofd moesten bieden aan het begin van dementie
- kinderen met eetstoornissen
- slachtoffers van seksueel misbruik
- psychopaten

Niets is wat het lijkt hanteert geen kille, klinische benadering. Byrons stijl zorgt ervoor dat je als lezer als het ware in de huid van de psycholoog kruipt. Haar verhalen grijpen je naar de keel en laten je niet meer los. Elk verhaal is bijzonder en tot op het eind verrassend.

Tanya Byron heeft psychologie gestudeerd in York en Londen. Ze is als hoogleraar verbonden aan de universiteit van Edge Hill. Ze is een veelgevraagd expert voor de Britse radio en televisie en schrijft daarnaast voor onder andere The Times.

Tanya Byron verhaalt over haar vierjarige opleiding tot klinisch psycholoog, voornamelijk over haar praktische opleiding die al begint in haar eerste jaar. Ze doet stage in verschillende soorten instellingen, telkens in blokken van zes maanden. Door die stages in al die instellingen waar dementie, eetstoornissen, gevolgen van misbruik, drugsverslaving en pailliatieve zorg behandeld worden leert ze ook de de verschillende soorten problematieken kennen. Je leest dan ook in elk blok over 2 à 3 patienten/clienten met al haar twijfel of de interpretatie van het ziektebeeld en het daarbijhorende behandelingsplan wel klopt. Ze kan daarbij haar ideeën toetsen en bespreken bij haar mentor. Je voelt haar groeien van onervaren pschychologe tot iemand met een ziel voor haar patienten en een menselijke aanpak. Het gebeurt niet vaak dat je kan lezen over de gevoelens en indrukken van de psycholoog meestal zijn het de verhalen van de patient, alhoewel die ook hier aan bod komen. Deze verhalen zijn dikwijls schrijnend maar ook vertelt met de nodige portie humor. Na elk hoofdstuk volgt er nog een soort toelichting op het vakgebied.
Tanya Byron werkt ondertussen al 25 jaar als hulpverlener. Ze schrijft zelf: “ In mijn werk probeer ik de eigen kracht te gebruiken om de reis door de chaos en emotie om te zetten naar duidelijkheid  en rationaliteit.” Dat lijkt mij een zeer correcte visie.
Het boek zelf leest zeer vlot als een roman, maar het is ook vooral een confronterend boek.
 
Lut Delanghe