De grenzeloze

Hij doet het niet vaak, maar wanneer rechercheur Carl Morck wordt gewekt door een telefoontje van zijn Deense collega die hem een nieuwe zaak probeert aan te smeren, besluit hij deze af te wijzen. De consequenties blijken niet te overzien. Onder druk van zijn assisten start hij, als hoofd van de afdeling 'onopgeloste zaken' Q, toch het onderzoek van wat een verouderde zaak blijkt te zijn. Zeventien jaar eerder verdween een jonge vrouw van haar school en werld later dood gevonden, opgehangen aan een boom. Morck, nuchter als hij is, moet alles op alles zetten om deze mysterieuze zaak op te lossen. Terwijl oude zaken en geheimen Morck, zijn collega's Rose en Assad en de nieuwkomer Gordon omver dreigen te werpen, worden zij op alle mogelijke manieren op de proef gesteld. Jussi Adler-Olsens Serie Q-boeken bereiken stuk voor stuk de internationale bestsellerlijsten. De grenzeloze, de nieuwste roman, is misschien wel de spannendste thriller van de afgelopen jaren.

Een zesde boek in de “Serie Q “ reeks, daarin is Carl Morck het hoofd van het onderzoeksteam met zijn collega’s Rose en Assad. In dit deel krijgen ze een nieuwkomer, Gordon. Raar maar na vijf boeken zou je denken dat Assad, een moslim met Syrische roots niet echt nog een mysterieus persoon blijft waarover iedereen zich wat lacherig uitlaat over zijn taal. Carl noemt hem dan ook vaak krullebol en verbaast zich nog steeds over zijn intelligentie... Het team onderzoekt “onopgeloste zaken.” Ditmaal krijgen ze een verzoek om een zaak op te lossen op het eiland Bornholm, ‘een ongeval ‘ dat na 17 jaar nog steeds niet is opgelost.
Voor veel lezers van de vorige boeken zijn er dus veel oude bekenden in het spel en ook een aantal zaken die een rol speelden in de vorige boeken. Het is een turf van 524 pagina’s en wat mij betreft kon dit verhaal ook verteld worden in de helft ervan. Het is een verhaal vol spiritualiteit, natuurabsorptietechnieken, auratransformatie waar een sekte zich mee bezig houdt. We krijgen zomaar liefst 10 bladzijden over een lezing “ Sterrenmythen tot ”Christendom.” Goed voor wie dit wil lezen maar voor mij te langdradig. Ik las het dan ook diagonaal in de hoop geen belangrijke zaken te hebben gemist voor het plot.
Volgens lezers van zijn vorige boeken is het ofwel weer een topboek ofwel het minste van de reeks. Ik kan daar best inkomen het is zeer omslachtig, langdradig en de auteur vervalt in vertragingen en herhalingen. Eventjes is het spannend namelijk in hoofdstuk 45 van pagina 458 tot 481, daarna vervalt alles weer in zijn gewone ritme van afhakkelen van het plot.
Sorry voor de fans van deze reeks, mij kan het niet echt boeien. Misschien lees je best eerst de vorige boeken?
 
Lut Delanghe