Het laatste oordeel

Zomer, een broeierige avond in augustus. De twaalfjarige Amber verdwijnt uit het ouderlijk huis in de Antwerpse deelgemeente Berchem. Er zijn aanwijzingen dat het meisje is weggelopen, maar er zijn ook verontrustende elementen: ze heeft zowel haar gsm als haar geneesmiddelen niet meegenomen, haar vader heeft duidelijk iets te verbergen en er is een bestelwagen opgemerkt die niemand kan thuisbrengen. Commissaris Liese Meerhout heeft een wrang voorgevoel. Ze klampt zich vast aan enkele onooglijke stukjes aarde uit de tuin die volgens het lab niet uit de buurt komen. Als er na enkele dagen nog steeds geen spoor is van Amber verdwijnt ook de dertienjarige Femke terwijl ze natuurfoto's neemt voor een scoutsproject. Ook hier wordt een bestelwagen gesignaleerd. Alle alarmbellen rinkelen nu bij het team. Is er een verband tussen beide gebeurtenissen? Hebben de speurders te maken met een psychopaat die jonge meisjes ontvoert? Commissaris Meerhout en haar collega's zijn dag en nacht in touw om de meisjes terug te vinden. Als de motieven van de dader stilaan duidelijk worden, is de waarheid veel schokkender dan iemand ooit had kunnen vermoeden...

Dit boek is het achtste in een reeks met commissaris Liese Meerhout. Met zijn boek ‘Dood water’ won Coppers in 2014 de Hercule Poirot prijs. Maar voor mij volledig nieuw. Gelukkig wordt er genoeg verwezen naar eerdere boeken en verhaallijnen dat je dit perfect apart kan lezen.
Een 12-jarig meisje Emma, en niet Amber zoals hier en daar opduikt in reviews verdwijnt. Voor de ouders onmiddellijk een onrustwekkende verdwijning daar zij suikerpatiente én GSM-verslaafd is want net haar insuline en GSM heeft ze niet mee. Er wacht Liese de zware taak om de opsporing van Emma op te pakken met bitter weinig aanwijzingen. Bij de start van het onderzoek moet ze het doen met wat brokjes aarde en het opmerken van een grijsblauwe bestelwagen door enkele getuigen. Liese wordt bijgestaan door hoofdinspecteur Masson. Op het ene gebied volledig opgebrand maar tegelijkertijd ook bekend als “ Het slimste drankorgel van het korps.” Ook hoofdinspecteur Sofie Jacobs en inspecteur Vandenbergh vervoegen het opsporingsteam.
Een trauma van Liese van enkele jaren zorgt ervoor dat bij het begin van het onderzoek de omgang met haar collega’s en de verhoren stroef verlopen.  Later kan ze haar woede en verdriet onder controle houden en de focus leggen waar die moet liggen nl. het terugvinden van ondertussen reeds twee verdwijningen.  
Veel informatie loopt op niks uit en remt het verhaal soms wat af, waarschijnlijk gaat het er in het echte werk van rechercheurs ook zo aan toe. Zonder afkerig te zijn van seksscenes in een verhaal als dit gekaderd is in het verhaal, ergens naartoe leidt of verandering aangeeft vraag ik mij toch wel het nut af van een expliciete scene ergens in het begin die niks aan het boek toevoegt. Maar zeker is dat het negende boek van Coppers ook door mijn handen zal gaan!
 
Lut Delanghe