Een heel mooi meisje

Een jongetje kan niet stoppen met kijken naar de mooie jonge vrouw die zijn moeder is. Hun leven samen is gevuld met rituelen: ze kleden zich mooi aan om naar een chique theesalon te gaan, wandelen door de botanische tuin, bereiden met z'n tweeën een maaltijd en trekken eropuit voor een kampeervakantie. Maar de moeder, een alleenstaande, sensuele en schijnbaar zelfverzekerde vrouw, sluit zichzelf ook op in een kamertje om daar te huilen, ontvangt mysterieuze telefoontjes en verdwijnt soms urenlang zonder enige uitleg. Tot het verhaal een dramatische wending neemt.
In deze ontroerende roman tekent Julián López in poëtisch en ragfijn proza een wonderschoon portret van een moeder-zoonrelatie en van het Buenos Aires in de jaren zeventig, de gewelddadige periode van de Argentijnse dictatuur.

Als er een go-between van proza en literatuur bestaat dan moet, kan het niet anders zijn dat “ Een heel mooi meisje “ bovenaan komt te staan. Dit is zo wondermooi en zacht geschreven dat je heel stilletjes het boek uitleest.
Eentje om er je tijd van te nemen,
eentje om zacht tegen je aan te houden,
eentje om te koesteren
eentje om te houden of weg te geven aan iemand die er niet om vraagt maar wel verdient uit leesliefde.
 
Jan Stevens