Wacht op mij

Ontroerende en humoristische roman over een vader die probeert de generatie van zijn puberzoon te begrijpen en te doorgronden. Ik denk aan hoe makkelijk het was om van je te houden toen je klein was. Aan hoe moeilijk dat nu is, nu onze posturen gelijk zijn, nu jouw stem op de mijne lijkt en dus aanspraak maakt op dezelfde klanken en volumes, nu de ruimte die wordt ingenomen door onze lichamen dezelfde is. In een sublieme en fijnzinnige stijl beschrijft Michele Serra de verschillen tussen de werelden van ouderen en jongeren en kijkt met een mengeling van woede, liefde en melancholie naar zijn zoon, die zich steeds meer van hem lijkt te vervreemden. Michele Serra schrijft met de toewijding van een vader, de geest van een moralist en de scherpe tong van een komiek en heeft met Wacht op mij! een klein monument opgericht voor een generatie die de onverschilligheid omarmt lijkt te hebben. `Wacht op mij! is een roman waarin de gebruikelijke tedere ironie en satirische kracht van Michele Serra afgewisseld worden met ontroerende momenten van zeldzame intensiteit. Dit is de pure schoonheid van het schrijven La Repubblica Michele Serra (Rome, 1954) is bekend journalist, schrijver en humorist. Hij publiceerde meerdere romans en verhalenbundels, was columnist voor La Repubblica, Vanity Fair en LEspresso en schrijft voor theater en televisie.

“Wacht op mij!” ik heb het in één ruk uitgelezen, ’t is ook een korte roman slechts 111 pagina’s. Maar onder de vlag van kwaliteit gaat boven kwantiteit tellen deze 111 pagina’s voor meer dan het dubbele aan leesplezier. Daadwerkelijk leesplezier want deze fijnzinnige humor en situatieschets doet je eens te meer glimlachen om verwonderd verder te lezen. Maar er is meer aan de hand tussen deze ogenschijnlijk grappige mini generatie-oorlog tussen een vader en zoon, er  zit woede, onbegrip, kwaadheid die dan weer in genegenheid en aanvaarding van verandering moeiteloos overvloeit. Je wordt meegenomen in de gedachtengang van de vader, als ik-persoon naar voren gebracht. Hij ziet met lede ogen aan hoe zijn zeventienjarige zoon kampioen nonchalance en rotzooiverspreider is. De grandioze omschrijvingen van (niet-)huiselijke taferelen en de daarop volgende vaderlijke reactie zal menigeen wel herkenbaar overkomen. Vader heeft de hoop ooit samen met zijn zoon de voettocht aan te vatten naar de 3000 meter hoge bergtop in de buurt. Een tocht die hij ooit als jongeling zelf maakte en die ondertussen voor zichzelf mythische vormen heeft aangenomen. Hij is ervan overtuigd dat een dergelijke gezamenlijk actie de waarden die hij voor zichzelf stelt zal overbrengen op zijn zoon. Uiteindelijk komt het ervan, vader volkomen in uitrusting zoon op gehavende basketschoenen en afzakkende broek... je weet nu al wie eerst zal aankomen.
Doorheen deze scherpgestelde generatiekloof besef je dat alles wel ooit zal goedkomen. Binnenin dit verhaal speelt zich nog een ander meer toekomstgericht verhaal, een toekomstroman die zich in het hoofd van de vader afspeelt, een wereld waarin oud versus jong oorlogzuchtig tegenover elkaar staan. Een oorlog waarin Brenno Alzheimer de ouderen aanvoert maar als verrader de toekomst van de jongeren veilig stelt.
Alleen al voor deze fijne verstrengeling van die werelden is dit boek meer dan het lezen waard!
 
Jan Stevens