Daisy

De veertienjarige Daisy wil eigenlijk maar één ding: weten wie haar moeder was. Haar vader rouwt nog steeds om zijn vrouw en wil niet met Daisy praten. Dan ontdekt Daisy dat haar moeder is overleden op de dag dat zij geboren werd. Ze voelt zich hier schuldig over en denkt dat haar vader het haar kwalijk neemt.

Op de dag dat haar vader eindelijk wil praten wordt alles alleen maar erger. Daisy komt terecht in een woongroep, maar is haar pijn en angstgevoelens niet de baas. Als ze zich snijdt voelt ze even niets.

Phil Earle heeft na zijn studie jarenlang ervaring opgedaan als jongerenwerker in Londen. De levensverhalen die hij daar hoorde inspireerden hem om jaren later te beginnen met schrijven. Hij debuteerde met ‘Billy’, dat lovend werd ontvangen. Nu is hij terug met ‘Daisy’.

Het verhaal gaat over een 14-jarig meisje, Daisy genaamd. Haar moeder heeft ze al vrij jong verloren. Hierover denkt ze dat het haar schuld is omdat haar moeder reeds bij de geboorte overleden is. Omwille van paniekaanvallen en woede doet ze aan zelfverminking, die ze totaal niet onder controle heeft. Dan is ze even in een andere wereld waar ze niets voelt. Door een bepaald voorval verliest ze ook nog haar vader. Ze komt in een therapeutische woongroep terecht waar ze haar helpen om haar problemen op te lossen. Het verhaal is heel realistisch voorgesteld door de auteur.
 
Het meisje is evenoud als ikzelf. Het laat zien hoe een meisje van
dezelfde leeftijd in een totaal andere situatie kan zitten en hoe ze ermee omgaat en zich voelt.
 
In het begin van het boek wordt de spanning opgewekt door reeds te vertellen dat het “haar schuld” is dat haar moeder overleden is. Ze wil hierover de waarheid weten. Dit wordt nog aangewakkerd door te vertellen dat ze haar vader hierover wil aanspreken. Maar hij sterft voordat ze het hem kan vragen. Uiteindelijk komt ze het te weten aan het einde van het verhaal. Je blijft geboeid om het boek tot het einde te lezen omdat je wil weten wat die waarheid uiteindelijk is.
 
De emoties hieromtrent worden goed omschreven zodat je een duidelijk beeld krijgt en je goed kan inbeelden hoe ze zich voelt in haar situatie. Ook de momenten dat ze zichzelf verminkt worden in detail uitgelegd. Ook hoe ze zich dan voelt bvb. Nadat ze het voorval heeft met Mr Hobson kerft ze zodanig in haar arm. “ …wachtend op de onvermijdelijke angstaanval. Want natuurlijk sloeg die toe en wat moest ik toen? Ik had immers geen keuze? Dit keer was het gepaard gegaan met een razernij, een intensiteit, waardoor ik nog harder was gaan drukken, in de overtuiging dat ik dieper moest snijden om mezelf terug te kunnen halen uit de donkere paniek waarin ik terechtgekomen was. En zoals altijd had het gewerkt…” De auteur steekt hier veel tijd in om dit duidelijk te maken.
 
Voor mezelf vond ik dit boek minder boeiend omdat ik liever fantasieboeken lees zoals “Twilight”, “Hunger games” en dergelijke. Toch heb ik geen spijt dat ik dit boek gelezen heb daar ik graag boeken lees en dit eens de kans was iets anders te lezen dan ik normaal altijd lees.
 
Een echte aanrader om duidelijk te maken dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is, ongeacht je leeftijd. Het laat ook wel duidelijk zien dat het niet altijd negatief hoeft te zijn als je in haar situatie zit. Er zijn mensen die je hiermee willen helpen en dat je er niet alleen voor staat maar praten is daarbij een belangrijke stap. Je moet niet altijd alles verzwijgen en het voor jezelf houden.
 
Dus zeker deze boek eens opzoeken en even je tijd insteken om deze te lezen !!           
 
Ciara Kerkhofs, 3ECM, Atheneum Campus Boomgaard, Turnhout