De eerste maandag van de maand

Toen hij met Sara was, had de dertigjarige Boris weinig last van zijn dwangstoornis. Maar als zij de relatie op een maandagochtend verbreekt, gaat het bergafwaarts. Hij kan niet anders dan twee straten verderop bij zijn alleenstaande vader aanbellen - een stugge weduwnaar die zijn zoon wel wil helpen, maar dat kan alleen als ze beiden hun grootste zwaktes toegeven. Tijdens een gezamenlijke trip naar Praag komen de verhoudingen op scherp te staan.

Een heel mooi, gevoelig boek, voor mij een “pareltje.”
Er wordt dan ook een heel gevoelig thema aangesneden, over mensen met een ongelooflijke drang naar controle, controle over alles, over hun eigen leven en dat van een ander. Dit leidt tot een dwangstoornis die gepaard gaat met allerlei handelingen en rituelen die je ‘moet’ doen om alle onheil op afstand te houden. Dit kan heel ver gaan en je vervreemden van andere mensen, die dit gedrag niet kennen, laat staan ‘begrijpen.’ De zin: “Wie het heeft herkent het bij anderen,” is dan ook heel terecht.
Het hoofdpersonage staat plots met zijn koffer aan de deur bij zijn vader. Zijn relatie is stuk gelopen op zijn dwangneurose waarover hij nooit praatte met alle misverstanden vandien. Hij gaat samen met zijn vader en weekendje naar Praag om te bekomen en verschillende dingen in zijn hoofd op zijn plaats te zetten. De realtie tussen vader en zoon is mooi maar moeilijk. Vader probeert zijn zoon te ontzien maar heeft het zelf ook niet altijd onder controle. Het is dan ook een prachtig hoofdstuk waar door een bepaald voorval de onuitgesproken dingen, de stilte wordt doorbroken tussen vader en zoon. Het begrip is er maar er is nog een lange weg te gaan.
De schrijfstijl lijkt eenvoudig maar oh zo sterk! Er staan zoveel mooie zinnen in, ik wou ze wel opzuigen en voor altijd onthouden!
Een aanrader voor iedereen die ook wel eens wat anders wil lezen dan thrillers.
 
Lut Delanghe