Roxy

Roxy is zevenentwintig als haar man met zijn minnares verongelukt. Ze blijft achter met hun dochter, hun huis, de auto, zijn assistente, de oppas en de schaamte om dit roemloos einde van hun huwelijk. Haar familie ontfermt zich over haar, maar Roxy zoekt geen troost, ze zoekt een vijand.

Dit is het tweede boek van Esther Gerritsen dat ik lees. Het vorige “Dorst” kon mij met haar schrijfstijl van korte zinnen, soms afgebroken en die bijwijlen nergens lijken heen te gaan erg bekoren. In dit boek verliest Roxy haar man Arthur in een auto ongeval, hij zat er samen met zijn minnares.  Dit voorval zet eigenlijk onmiddellijk haar hele leven op zijn kop. Alles wat haar samenhield zoals de strikte regeling wie en wanneer voor hun dochter zorgt raakt ze kwijt. Ze hield niet van vreemden in haar huis en nu loopt het er vol van, agenten, Jane de assistente van haar man, Feike de oppas, haar ouders en haar enige vriend Marco. Haar gedachten gaan alle kanten op, je voelt haar paniek, ze wil vooral niet dat haar dochtertje Louise het slachtoffer wordt van haar verdriet, onmacht en woede.
Ze reageert steeds impulsiever, zo loopt ze bv. het huis uit met haar dochtertje om het kleinste koffiezetapparaat te kopen terwijl ze zicht te buiten aan aankopen voor Louise. Ze heeft seks met zowat elke man die haar pad kruist, kan zich nauwelijks concentreren op praktische zaken en vertrekt plotsklaps op reis naar Frankrijk samen met de “geërfde vrienden van haar man” omdat Louise dat wil. Tijdens die reis raakt ze het spoor compleet bijster, ze denkt dat Jane & Feike haar niet mogen maar kan er niet over praten omdat ze geen enkele  vorm van onenigheid gewend is. Zo was dit ook met haar drankverslaafde moeder, een uitgetreden non en haar vader, een veel afwezige trucker. Ook met haar man kon ze geen ruzie maken. Tenslotte stort ze, nadat ze in al haar wanhoop veel brokken heeft gemaakt volledig in.
Esther Gerritsen is een echte meester in het schrijven met een scherpe pen over menselijk leed waarbij geen spat melodrama te pas komt.
 
Lut Delanghe