Wolf

Ik geloof, voor zover ik het kan horen, dat óf mijn dochter óf mijn vrouw net is aangevallen. Ik weet niet wat er nu gebeurt. Het huis is stil.’Veertien jaar geleden werden twee verliefde tieners meedogenloos vermoord in een verlaten bos. De dader bekende schuld en ging de gevangenis in.
De herinneringen aan die moord spelen een gezin nu nog steeds parten. En in hun afgelegen huis op de heuvel keert de nachtmerrie terug…

Mo Hayder vestigde in één klap haar reputatie met de angstaanjagende thriller Vogelman. Later volgden De behandeling, Tokio, Duivelswerk, Ritueel, Huid, Diep, Rot en Poppenspel. Wolf is Hayders zevende boek met rechercheur Jack Caffery in de hoofdrol.

Ik lees niet echt veel boeken van Mo Hayder wegens te expliciet wreed! Maar ja, toch begonnen in “ Wolf ,” ’t lag op mijn stapel nog-te-lezen en ik kon niet meer stoppen... Dit is SPANNEND, dit thrillert, ik moest het soms even langs de kant leggen, diep ademhalen en weer verder lezen.
Een gezin gegijzeld door 2 sadistische mannen kunnen niet anders dan meevoelen met hen en weten: “ Dit kan ik niet ontlopen, dit komt niet goed.” Opnieuw is er veel geweld en martelingen beschreven maar zoals Mo Hayder zelf aangeeft: “ Een misdaad is altijd gruwelijk en dat moet niet verborgen worden.” (las ik ergens)
Ik wil mijn ogen niet sluiten voor geweld, verkrachting en gruwel maar ik heb niet de behoefte om dat in detail te lezen, ik weet dat dit bestaat. Het is in “Wolf” zelfs nog moeilijker te verwerken omdat alles hier vanuit het oogpunt van het slachtoffer die het zelf ondergaat wordt beschreven. Dit is totaal andere koek dan de meest voor de handliggende optie van een rechercheur die een erg toegetakeld lichaam vindt en dan de zaak moet oplossen, zelfs met de nodige geweldplegingen.
Maar dit doet niks af van het verhaal, het plot, de spanning die je tijdnens het lezen in je macht heeft. Mo hayder kan schrijven en hoe! Het einde van het boek is weer zo verrassend dat al mijn tegenargumenten er door verdwenen. Mo Hayder, ik lees nog van jou maar mag het iets minder bloederig? Althans voor mij toch.
 
Lut Delanghe