Tijgers in de nacht

Een mooi, ontroerend maar ook een uit het leven gegrepen verhaal met een actueel thema wat je echt tot nadenken zet.
Ruth, een alleenstaande vrouw van 75 jaar, woont met haar twee katten in haar strandhuisje aan de Australische Westkust. Harry, haar man, is ongeveer vijf jaar geleden overleden. Haar twee zoons Jeffrey en Phillip wonen ver weg in respectievelijk Nieuw-Zeeland en Hongkong. Te ver weg om goed voor hun moeder te kunnen zorgen.
Ruth heeft ’s nachts last van een ‘tijger’ in haar huis. Ze ziet hem niet maar kan hem wel ruiken en horen. In verwarring belt ze haar zoon op om hem te vertellen over de tijger in haar huis. Vervolgens stelt haar zoon haar op afstand gerust, zodat Ruth weer verder kan gaan slapen.
Op een dag staat Frida aan de deur van het strandhuisje. Ze vertelt dat de overheid haar gestuurd heeft om voor Ruth te komen zorgen. Aanvankelijk is het voor een uur per dag maar al gauw breidt het uit tot drie uur per dag. Ruth vind het idee wel prettig dat er iemand voor haar komt zorgen. Frida dringt zich als het ware op aan Ruth en zorgt ervoor dat Ruth niet meer zonder haar hulp kan.
Je gaat twijfelen aan de goede bedoelingen van Frida naarmate het verhaal vordert.
Ruth heeft haar jeugd doorgebracht op Fiji in een missionarisgezin.  Haar vader was arts en haar moeder verpleegster in de kliniek. Ruth werd verliefd op een jonge arts genaamd Richard, maar de liefde was niet wederkerig. Hij is altijd in haar gedachten gebleven en op aanraden van haar zoon Jeffrey, die haar ervan overtuigt iemand uit te nodigen, nodigt ze Richard bij haar thuis uit voor een weekend.
Het verhaal wordt afwisselend vertelt vanuit het heden als het verleden.
 
Het is een aangrijpend verhaal, over een actueel thema, wat je niet los laat en wat de realiteit is in deze wereld. Het stemt tot nadenken en men weet maar al te goed dat deze dingen helaas gebeuren  in het leven. Heel schrijnend!
Het boek is erg mooi en vlot geschreven en raakte me diep, zeker een aanrader voor lezers die van verhalen houden die uit het leven gegrepen zijn.
Het boek verdiend van mij 4 sterren.
 
 
Silvia van Elzelingen